Janusz Reykowski – zasłużony dla PZPR psycholog polityczny

Baza OPI

Ludzie nauki identyfikator rekordu:  o74276
prof. zw. dr hab. czł. koresp. PAN Janusz Reykowski
Dyscypliny KBN:	psychologia
Specjalności:	psychologia polityczna
Miejsca pracy, zajmowane stanowiska, pełnione funkcje:	– Instytut Psychologii PAN – Komitet Nauk Psychologicznych PAN – Członek – Wydział I – Nauk Społecznych PAN – Członek krajowy korespondent – Wydział Psychologii SWPS w Warszawie

Janusz Reykowski  w Wikipedii

Kariera naukowa 

Od początku kariery związany jest Uniwersytetem Warszawskiego, gdzie zatrudniony był od 1951 początkowo jako z-ca asystenta, następnie asystent i adiunkt.

• 1954 – Magisterium
• 1959 – Dokotorat
• 1965 – Habilitacja
• 1972 – Prof. nadzwyczajny
• 1979 – Prof. zwyczajny

Funkcje w organizacjach politycznych i społecznych

• Członek PZPR od 1949 do 1990.
• Członek Biura Politycznego KC PZPR od grudnia 1988 do momentu rozwiązania partii (stycznia 1990).
• Przewodniczący zespołu ds. reform politycznych Okrągłego Stołu z ramienia Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (1988–1989)
• Przewodniczący Komisji Analiz i Prognoz Społeczno-Politycznych KC PZPR (1989–1990).
• Członek Komitetu Wykonawczego Rady Krajowej PRON (1983–1989).
• Członek Konwentu Programowego Sojuszu Lewicy Demokratycznej (2004).

———

ZASŁUŻENI – JANUSZ REYKOWSKI

Strona Wydziału Psychologii UW

około 20% kadry naszego Wydziału stanowią uczniowie profesora Reykowskiego i ich uczniowie – w tym: 8 profesorów i doktorów habilitowanych oraz 7 adiunktów). Janusz Reykowski jest współzałożycielem powstałej w roku 1996 Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej w Warszawie.

Jego dorobek naukowy trudno przecenić. Stwierdzenie to dotyczy to przede wszystkim oryginalnego wkładu w rozwój wiedzy psychologicznej, zawartego w dziełach o charakterze przełomowym – za takie uznać można:  Funkcjonowanie osobowości w warunkach stresu psychologicznego (1965),  Eksperymentalną psychologię emocji (1968),  Regulacyjną Teorię Osobowości (1975),  Motywację, postawy prospołeczne a osobowość (1976) oraz Rozwój moralny jako zjawisko wielowymiarowe (1990).

W latach 80. Janusz Reykowski zaangażował się w badania z zakresu psychologii politycznej i przyczynił się do powstania tej dyscypliny w naszym kraju. Odegrał też istotną rolę praktyczną – jako współprzewodniczący „stolika politycznego” w obradach Okrągłego Stołu ze strony rządowej (1989). Rola ta wywołała wyraźne zainteresowanie w USA, co w konsekwencji przyniosło Januszowi Reykowskiemu uzyskanie (jako drugiemu w historii Europejczykowi) bardzo prestiżowej nagrody Nevitt Stanford Award for International Society of Political Psychology (2000) oraz wybranie go prezydentem ISPP (2003).