Baza OPI
| Ludzie nauki identyfikator rekordu: o74276 |
|
| prof. zw. dr hab. czł. koresp. PAN Janusz Reykowski | |
| Dyscypliny KBN: | psychologia |
| Specjalności: | psychologia polityczna |
| Miejsca pracy, zajmowane stanowiska, pełnione funkcje: | – Instytut Psychologii PAN – Komitet Nauk Psychologicznych PAN – Członek – Wydział I – Nauk Społecznych PAN – Członek krajowy korespondent – Wydział Psychologii SWPS w Warszawie |
Kariera naukowa
Od początku kariery związany jest Uniwersytetem Warszawskiego, gdzie zatrudniony był od 1951 początkowo jako z-ca asystenta, następnie asystent i adiunkt.
- 1954 – Magisterium
- 1959 – Dokotorat
- 1965 – Habilitacja
- 1972 – Prof. nadzwyczajny
- 1979 – Prof. zwyczajny
Funkcje w organizacjach politycznych i społecznych
- Członek PZPR od 1949 do 1990.
- Członek Biura Politycznego KC PZPR od grudnia 1988 do momentu rozwiązania partii (stycznia 1990).
- Przewodniczący zespołu ds. reform politycznych Okrągłego Stołu z ramienia Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (1988–1989)
- Przewodniczący Komisji Analiz i Prognoz Społeczno-Politycznych KC PZPR (1989–1990).
- Członek Komitetu Wykonawczego Rady Krajowej PRON (1983–1989).
- Członek Konwentu Programowego Sojuszu Lewicy Demokratycznej (2004).
———
Strona Wydziału Psychologii UW
około 20% kadry naszego Wydziału stanowią uczniowie profesora Reykowskiego i ich uczniowie – w tym: 8 profesorów i doktorów habilitowanych oraz 7 adiunktów). Janusz Reykowski jest współzałożycielem powstałej w roku 1996 Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej w Warszawie.
Jego dorobek naukowy trudno przecenić. Stwierdzenie to dotyczy to przede wszystkim oryginalnego wkładu w rozwój wiedzy psychologicznej, zawartego w dziełach o charakterze przełomowym – za takie uznać można: Funkcjonowanie osobowości w warunkach stresu psychologicznego (1965), Eksperymentalną psychologię emocji (1968), Regulacyjną Teorię Osobowości (1975), Motywację, postawy prospołeczne a osobowość (1976) oraz Rozwój moralny jako zjawisko wielowymiarowe (1990).
W latach 80. Janusz Reykowski zaangażował się w badania z zakresu psychologii politycznej i przyczynił się do powstania tej dyscypliny w naszym kraju. Odegrał też istotną rolę praktyczną – jako współprzewodniczący „stolika politycznego” w obradach Okrągłego Stołu ze strony rządowej (1989). Rola ta wywołała wyraźne zainteresowanie w USA, co w konsekwencji przyniosło Januszowi Reykowskiemu uzyskanie (jako drugiemu w historii Europejczykowi) bardzo prestiżowej nagrody Nevitt Stanford Award for International Society of Political Psychology (2000) oraz wybranie go prezydentem ISPP (2003).
Filed under: Ośrodek warszawski, Poczet PZPR, PPR | Tagged: BP KC PZPR, Janusz Reykowski, okrągły stół, profesor, PRON, psycholog, UW |
Skomentuj