Baza OPI
Ludzie nauki identyfikator rekordu: o30128 |
|
prof. zw. dr hab. Jerzy Józef Wiatr, em. | |
Dyscypliny KBN: | socjologia, nauki o polityce |
Specjalności: | polityka społeczna, socjologia polityki |
Miejsca pracy, zajmowane stanowiska, pełnione funkcje: | – Komitet Nauk Politycznych PAN – Członek – Wyższa Szkoła Humanistyczno-Ekonomiczna w Łodzi |
Jerzy Józef Wiatr w Wikipedii – (ur. 17 września 1931 w Warszawie) – polski socjolog i politolog, działacz komunistyczny w okresie PRL, profesor i wykładowca akademicki, poseł na Sejm I, II i III kadencji, były minister edukacji narodowej.
Ukończył w 1954 studia na Wydziale Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. W 1957 obronił doktorat, w 1961 habilitację. W 1967 został profesorem nadzwyczajnym, w 1976 zwyczajnym.
Był m.in. szefem Zakładu Socjologii Polityki Instytutu Socjologii UW i wykładowcą na Uniwersytecie Warszawskim oraz Wojskowej Akademii Politycznej, gościnnie również na University of Michigan, University of British Columbia i Manchester University. Od 1 października 2007 pełni funkcję rektora Europejskiej Wyższej Szkole Prawa i Administracji w Warszawie.
W 1949 wstąpił do PZPR, której członkiem był do momentu jej rozwiązania w 1990. Przez dwie kadencje był prezesem zarządu głównego Polskiego Towarzystwa Nauk Politycznych. W latach 1979–1982 zajmował stanowisko wiceprezydenta IPSA (International Political Science Association). Od 1981 do 1984 był dyrektorem Instytutu Podstawowych Problemów Marksizmu-Leninizmu KC PZPR. W 1989 brał udział w obradach Okrągłego Stołu po stronie rządowej.
W latach 1991–1997 sprawował mandat posła na Sejm I i II kadencji. Pełnił funkcję ministra edukacji narodowej w rządzie Włodzimierza Cimoszewicza (w latach 1996–1997). W 1996 został uhonorowany przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.
———-
Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru
Jerzy Wiatr (17 września 1931 r. w Warszawie)-polski socjolog i politolog, członek SLD.W latach 1996-7 minister edukacji narodowej.Jest przykładem jak to wiatr przybrał ludzką postać i że nie trzeba go szukać w polu.
Za komuny wsławił się gloryfikacją towarzysza Józefa Stalina. Dzięki temu stał się prekursorem postępowej myśli społecznej o nazwie neostalinizm. W swoich nieśmiertelnych dziełach pisał o „potężnej dźwigni rozwoju wszystkich nauk, które z bezcennej skarbnicy stalinowskiej pracy czerpią i czerpać będą”.Za wszelką cenę towarzysz Jerzy Wiatr zwalczał kłamliwe i nieprawdziwe kłamstwa, o Chorążym Pokoju, Przyjacielu Dzieci i Ojcu Narodów.Na wiadomość o śmierci Geniusza Stalina, gdy miliony cieszyły się z jego odejścia napisał w „Po prostu” słowa oddające jego fascynację nad Sternikiem Narodów: „Dziś, gdy zabrakło wśród nas największego Człowieka naszej epoki…”.
———
Filed under: Ośrodek warszawski, Poczet PZPR, PPR, Poczet WSNS/ANS | Tagged: Jerzy Wiatr, minister, socjolog, UW |
Czerwone życiorysy
Spuścizna stalinowskiego politruka
Jerzego Wiatra
Prof. dr. hab. Jerzy Robert Nowak
http://www.polonica.net/czerwone-zyciorysy_JWiatr.htm
W wydanej w 1953 r. propagandowej pracy „Obiektywny charakter praw przyrody i społeczeństwa w świetle pracy J.W. Stalina ‚Ekonomiczne problemy socjalizmu w ZSRR'” J. Wiatr do spółki z innym fałszerzem Z. Baumanem wychwalał już na pierwszej stronie tekstu „ostatnią pracę Towarzysza Stalina” jako „potężną dźwignię rozwoju wszystkich nauk, które z bezcennej skarbnicy stalinowskiej filozofii czerpią i czerpać będą”. Obaj stalinowscy propagandyści wysławiali pod niebiosa „nieśmiertelne” wskazania Józefa Stalina, a zarazem chwalili kierownictwo PZPR za zdemaskowanie w porę „kliki odchyleńców prawicowych”. Gorzko, a donośnie opłakiwał J. Wiatr śmierć Stalina, pisząc na łamach „Po Prostu” w 1953 r.: „Dziś, gdy zabrakło wśród nas największego Człowieka naszej epoki, Jego dzieła są nam jeszcze droższe i cenniejsze. Stają się one w coraz większym stopniu busolą kierującą naszą pracą. Dzięki Stalinowi żyjemy w pięknej epoce”…
Fragment książki „Czerwone dynastie”, prof. dr. hab. Jerzy Robert Nowak, Wydawnictwo MaRoN 2004
[…] Jerzy Wiatr – czyli jak to wiatr przybra […]