Jerzy Wiatr – czyli jak to wiatr przybrał ludzką postać

Baza OPI

Ludzie nauki identyfikator rekordu:  o30128
prof. zw. dr hab. Jerzy Józef Wiatr, em.
Dyscypliny KBN:	socjologia, nauki o polityce
Specjalności:	polityka społeczna, socjologia polityki
Miejsca pracy, zajmowane stanowiska, pełnione funkcje:	– Komitet Nauk Politycznych PAN – Członek – Wyższa Szkoła Humanistyczno-Ekonomiczna w Łodzi

Jerzy Józef Wiatr w Wikipedii –   (ur. 17 września 1931 w Warszawie) – polski socjolog i politolog, działacz komunistyczny w okresie PRL, profesor i wykładowca akademicki, poseł na Sejm I, II i III kadencji, były minister edukacji narodowej.

Ukończył w 1954 studia na Wydziale Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. W 1957 obronił doktorat, w 1961 habilitację. W 1967 został profesorem nadzwyczajnym, w 1976 zwyczajnym.

Był m.in. szefem Zakładu Socjologii Polityki Instytutu Socjologii UW i wykładowcą na Uniwersytecie Warszawskim oraz Wojskowej Akademii Politycznej, gościnnie również na University of Michigan, University of British Columbia i Manchester University. Od 1 października 2007 pełni funkcję rektora Europejskiej Wyższej Szkole Prawa i Administracji w Warszawie.

W 1949 wstąpił do PZPR, której członkiem był do momentu jej rozwiązania w 1990. Przez dwie kadencje był prezesem zarządu głównego Polskiego Towarzystwa Nauk Politycznych. W latach 1979–1982 zajmował stanowisko wiceprezydenta IPSA (International Political Science Association). Od 1981 do 1984 był dyrektorem Instytutu Podstawowych Problemów Marksizmu-Leninizmu KC PZPR. W 1989 brał udział w obradach Okrągłego Stołu po stronie rządowej.

W latach 1991–1997 sprawował mandat posła na Sejm I i II kadencji. Pełnił funkcję ministra edukacji narodowej w rządzie Włodzimierza Cimoszewicza (w latach 1996–1997). W 1996 został uhonorowany przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.

———-

 

Z Nonsensopedii, polskiej encyklopedii humoru

Jerzy Wiatr (17 września 1931 r. w Warszawie)-polski socjolog i politolog, członek SLD.W latach 1996-7 minister edukacji narodowej.Jest przykładem jak to wiatr przybrał ludzką postać i że nie trzeba go szukać w polu.

Za komuny wsławił się gloryfikacją towarzysza Józefa Stalina. Dzięki temu stał się prekursorem postępowej myśli społecznej o nazwie neostalinizm. W swoich nieśmiertelnych dziełach pisał o „potężnej dźwigni rozwoju wszystkich nauk, które z bezcennej skarbnicy stalinowskiej pracy czerpią i czerpać będą”.Za wszelką cenę towarzysz Jerzy Wiatr zwalczał kłamliwe i nieprawdziwe kłamstwa, o Chorążym Pokoju, Przyjacielu Dzieci i Ojcu Narodów.Na wiadomość o śmierci Geniusza Stalina, gdy miliony cieszyły się z jego odejścia napisał w „Po prostu” słowa oddające jego fascynację nad Sternikiem Narodów: „Dziś, gdy zabrakło wśród nas największego Człowieka naszej epoki…”.

———

Zmienny wiatr „postępu”
Dawni komunistyczni aparatczycy w służbie europropagandy
Waldemar Moszkowski, Nasz Dziennik