Franciszek Walter – rektor UJ, dbał o zdrowie AK i potępiał profesorów z WiN

Franciszek Walter w Wikipedii

Franciszek Walter (ur. 6 grudnia 1885 w Krakowie, zm. 19 maja 1950 w Krakowie) – wenerolog, rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego. Autor książki Wit Stwosz, rzeźbiarz chorób skórnych wydanej w 1933, w której napisał o chorobach skórnych postaci wyrzeźbionych na Ołtarzu Mariackim. Udowodnił w niej m.in., że syfilis występował w Europie jeszcze przed podróżą Kolumba do Ameryki. Był członkiem Polskiej Akademii Umiejętności.

———–

Przeglad 3-2007

PRACE SPECJALNE- TRĄDZIK RÓŻOWATY – ETIOPATOGENEZA I LECZENIE

Profesor Franciszek Ksawery Walter urodził się 6 grudnia 1885 r., zmarł 19 maja 1950 r. Był wybitnym dermatologiem, naukowcem i historykiem medycyny. Po studiach odbył staże naukowe w dziedzinie dermatologii w czołowych ośrodkach naukowo-badawczych, m.in. w Berlinie i Szwajcarii. Zainteresowania naukowe profesora Franciszka Waltera koncentrowały się na lecznictwie dermatologicznym (szczegónie chorób wenerycznych) i diagnostyce chorób przenoszonych drogą płciową. W latach 1925-1950 pełnił funkcję kierownika Kliniki Dermatologicznej Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, dając się poznać jako świetny organizator, wykładowca, a przede wszystkim naukowiec, który swoją pasją odkrywania nowych dróg w dermatologii potrafił zarazić młodych lekarzy.W latach 1946-1948 piastował stanowisko rektora Uniwersytetu Jagiellońskiego. Aktywnie uczestniczył w życiu społeczno-kulturalnym Krakowa.

W1932 r., dokonując oględzin ołtarza Wita Stwosza, zauważył na figurach objawy różnych chorób skóry, a także znamiona kiły wrodzonej. Na tej podstawie wysunął pionierską hipotezę, że na kiłę chorowano w Europie jeszcze przed wyprawą Krzysztofa Kolumba do Ameryki. Profesor Walter prowadził także badania naukowe w zakresie metod leczenia i diagnostyki serologicznej chorób wenerycznych. Jest autorem licznych publikacji i podręczników dla studentów.

Profesor Franciszek Walter, współtwórca Krakowskiej Szkoły Dermatologii, uważany za jednego z najwybitniejszych polskich wenerologów i dermatologów, na stałe zapisał się w historii dermatologii polskiej, europejskiej i światowej

——————

Serwis o Rycerskim Zakonie Bibliofilskim

06.12.1885 Kraków – 19.05.1950 Kraków

Dermatolog i wenerolog. Uzyskał w 1930 r. tytuł Oratora, który broni przed wszelkimi zarzutami osób wyróżnianych Orderem Białego Kruka. Wypełniał swe obowiązki w tym względzie do 1950 r. W 1925 r. został profesorem UJ i dyrektorem kliniki dermatologicznej,
a w 1935 r. dziekanem Wydziału Lekarskiego UJ. Był członkiem PAU. W latach 1946-1948 piastował funkcję rektora krakowskiego uniwersytetu. Podobnie, jak Kazimierz Witkiewicz należał do krakowskiej loży Przesąd Zwyciężony [Hass 1993, s. 319]. Posiadał jedną z najcenniejszych w Europie kolekcji grafiki erotycznej. Miłośnik kunsztownych opraw. Rozpowszechnił w Polsce biblioterapię .

—————

W okupowanym kraju. kształcenie kadr medycznych w Armii Krajowej

Współorganizatorem konspiracyjnych studiów medycznych w Krakowie był prof. dr med. Franciszek Walter szef służby zdrowia Okręgu Krakowskiego AK.

————

Jarosław Szarek – Ośrodki życia intelektualnego krakowskiej opozycji 1945-1989

Na potępienie skazano tych, którzy prowadzili niepodległościową działalność antykomunistyczną. Wśród oskarżonych końcem lata 1947 roku, w procesie krakowskim, działaczy Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość” i Polskiego Stronnictwa Ludowego, znaleźli się również uczeni, m.in. prof. Eugeniusz Ralski z „WiN”, oraz działacze PSL, pracownicy UJ doc. Karol Buczek – był redaktorem naczelnym wydawanego w Krakowie peeselowskiego pisma „Piast” – i doc. Karol Starmach. Ich działalność została potępiona w haniebnej uchwale rektorów wyższych uczelni podpisanej przez F. Waltera – rektora UJ

———————–