Stanisław Pikulski – uznany autorytet z dziedziny prawa, profesor, podpułkownik

prof. dr hab.  Stanisław  Pikulski

Id osoby:   23261

Adres e-mail: pikulski@uwm.edu.pl

Dyscypliny KBN: nauki prawne

Specjalności: kryminalistyka, kryminologia, prawo karne-materialne

Miejsca pracy: Aktualne:

Wyższa Szkoła Handlowa im. Bolesława Markowskiego w Kielcach

Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie; Wydział Prawa i Administracji; Katedra Prawa Karnego Materialnego

Nieaktualne:

Wyższa Szkoła Policji w Szczytnie; Zakład Służby Kryminalnej

Politechnika Rzeszowska im. Ignacego Łukasiewicza; Wydział Zarządzania i Marketingu; Katedra Prawa i Administracji

Niepaństwowa Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Białymstoku

Prywatna Wyższa Szkoła Businessu i Administracji; Wydział Administracji, Prawa i Dyplomacji; Instytut Nauk Prawnych

Pełnione funkcje: Aktualne:

Kierownik  Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie; Wydział Prawa i Administracji; Katedra Prawa Karnego Materialnego

Nieaktualne:

Kierownik  Prywatna Wyższa Szkoła Businessu i Administracji; Wydział Administracji, Prawa i Dyplomacji; Instytut Nauk Prawnych

Dziekan  Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie; Wydział Prawa i Administracji

Baza ludzi nauki – Nauka Polska

prof. dr hab. Stanisław Pikulski

Id osoby: 23261

Adres e-mail: pikulski@uwm.edu.pl

Dyscypliny KBN: nauki prawne

Specjalności: kryminalistyka, kryminologia, prawo karne-materialne

Miejsca pracy: Aktualne:

Wyższa Szkoła Handlowa im. Bolesława Markowskiego w Kielcach

Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie; Wydział Prawa i Administracji; Katedra Prawa Karnego Materialnego

Nieaktualne:

Wyższa Szkoła Policji w Szczytnie; Zakład Służby Kryminalnej

Politechnika Rzeszowska im. Ignacego Łukasiewicza; Wydział Zarządzania i Marketingu; Katedra Prawa i Administracji

Niepaństwowa Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Białymstoku

Prywatna Wyższa Szkoła Businessu i Administracji; Wydział Administracji, Prawa i Dyplomacji; Instytut Nauk Prawnych

Pełnione funkcje: Aktualne:

Kierownik Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie; Wydział Prawa i Administracji; Katedra Prawa Karnego Materialnego

Nieaktualne:

Kierownik Prywatna Wyższa Szkoła Businessu i Administracji; Wydział Administracji, Prawa i Dyplomacji; Instytut Nauk Prawnych

Dziekan Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie; Wydział Prawa i Administracji

———

Wydział Prawa i Administracji UWM w Olsztynie, ul. Warszawska 98, 10-702 Olsztyn

prof. dr hab.Stanisław Pikulski, prof. zw

Data urodzenia: 6 grudnia 1945 r. Charbinowice
Dziedzina nauki: nauki prawne
Dyscyplina nauki: prawo
Specjalność naukowa: prawo karne materialne i kryminologia

––———-

Katalog IPN – Dane osoby z katalogu funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa

Stanisław Pikulski……..

WSO LEGIONOWO – ZASTĘPCA KOMENDANTA DS. DYDAKTYCZNO-NAUKOWYCH ppłk 01.05.1989 31.07.1990

Inne informacje o funkcjonariuszu i służbie

16.11.1966-31.08.10971 służba w MO. Do Biura Śledczego MSW przeniesiony na własną prośbę. Wg raportu St. Pikulskiego z dnia 24.10.1989 (k. 86), z dniem 30.09.1989 został zwolniony z zajmowanego stanowiska zastępcy komendanta WSO MSW, z pozostawieniem „na zaopatrzeniu” Wydziału Bezpieczeństwa Państwa ASW w Legionowie, bez określonego przydziału stanowiska, jako adiunkt i p.o. w Wydziale Bezpieczeństwa Państwa w ASW – na nie wyraził zgody. Wg notatki gen. bryg. Józefa Chomętowskiego z 27.10.1989 na ww. raporcie, anulowano decyzję o przydzieleniu St. Pikulskiemu funkcji zastępcy komendanta Wydziału Bezpieczeństwa Państwa na stanowisku adiunkta. 05.1987 delegowany do RFN.

—————

Stanisław Pikulski, autor podręczników dla funkcjonariuszy służby bezpieczeństwa

Debata, 7,2009 -Paweł Piotr Warot

,,podręczniki, z których korzystali w swojej „pracy” przeciwko narodowi polskiemu, funkcjonariusze komunistycznego aparatu represji. Już same ich tytuły wiele mogą nam powiedzieć. Pierwsza publikacja, pochodząca z 1985 r., nosi tytuł „Podstawy prawne, pojęcia i zasady pracy operacyjnej”, druga, z roku 1987, dotyka zagadnień „Przestępstwa szpiegostwa w teorii i w praktyce”..

Autorem obu resortowych dzieł jest znany w Olsztynie, uznany autorytet z dziedziny prawa, prof. dr hab. Stanisław

Pikulski – do niedawna dziekan Wydziału Prawa Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego, członek Senatu Uniwersytetu.

Przykry i żenujący to fakt, że właśnie zagadnieniami związanymi z pracą operacyjną bezpieki zajmował się i opracowywał ją na potrzeby funkcjonariuszy tej złowrogiej służby, profesor naszego uniwersytetu. Dość powiedzieć, że wydaną w zeszłym roku książkę Filipa Musiała, „Podręcznik bezpieki”, poprzedza motto, właśnie Pikulskiego, mówiące, że „Gdy zabraknie środków prawnych w działaniu SB, to sięgać należy po środki poza prawne…”…

Nauki płynące z podręczników Pikulskiego dla funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa były bardzo istotne. Dziś,po latach, trudno oceniać ich wpływ na trwanie komunistycznego zniewolenia w naszym kraju. Zdumiewające jest jednakto, jak Stanisław Pikulski, troszczący się w swej „twórczości” o „ukształtowany porządek stosunków społecznych” w PRL,aktualnie, w III RP, na państwowym uniwersytecie, czyni się jednym z odpowiedzialnych za kształtowanie młodego pokoleniapolskiej inteligencji. Studenci Wydziału Prawa i Administracji UWM poznajcie pełny wykaz publikacji swoich profesorów!

…szczegółowy biogram autora esbeckich dzieł – profesora Pikulskiego. Okazuje się, że wysoko postawionego w hierarchii bezpieczniackiej funkcjonariusza: podpułkownika; w latach osiemdziesiątych kierownika w Zakładzie V Akademii Spraw Wewnętrznych, a następnie zastępcę Komendanta Wyższej Szkoły Oficerskiej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych im. Feliksa Dzierżyńskiego w Legionowie. Z niniejszego biogramu dowiedzieć możemy się, iż od 16 listopada 1966 r. Stanisław Pikulski służył w Milicji Obywatelskiej, a następnie na własna prośbę do 31 sierpnia 1971 r. – na co jest zwrócona uwaga – przeniesiony został do Biura Śledczego MSW.

Paweł Bożyk – ekonomista, rektor, b. główny doradca I sekretarza PZPR Edwarda Gierka

prof. dr hab.  Paweł  Bożyk

Id osoby:   66124

Adres e-mail: apbozyk@neostrada.pl

Dyscypliny KBN: ekonomia

Specjalności: międzynarodowe stosunki gospodarcze

Miejsca pracy: Aktualne:

Szkoła Główna Handlowa; Kolegium Gospodarki Światowej; Instytut Międzynarodowych Stosunków Gospodarczych

Wyższa Szkoła Ekonomiczno-Informatyczna

Wyższa Szkoła Handlu i Prawa im. Ryszarda Łazarskiego w Warszawie; Wydział Ekonomii i Zarządzania; Katedra Międzynarodowych Stosunków Gospodarczych i Politycznych

Pełnione funkcje: Aktualne:

Rektor  Wyższa Szkoła Ekonomiczno-Informatyczna

Członkostwo: Aktualne:

Członek  Polska Akademia Nauk; Wydziały PAN; Wydział I – Nauk Społecznych; Komitet Nauk Ekonomicznychprof. dr hab.  Paweł  Bożyk

Id osoby:   66124

Adres e-mail: apbozyk@neostrada.pl

Dyscypliny KBN: ekonomia

Specjalności: międzynarodowe stosunki gospodarcze

Miejsca pracy: Aktualne:

Szkoła Główna Handlowa; Kolegium Gospodarki Światowej; Instytut Międzynarodowych Stosunków Gospodarczych

Wyższa Szkoła Ekonomiczno-Informatyczna

Wyższa Szkoła Handlu i Prawa im. Ryszarda Łazarskiego w Warszawie; Wydział Ekonomii i Zarządzania; Katedra Międzynarodowych Stosunków Gospodarczych i Politycznych

Pełnione funkcje: Aktualne:

Rektor  Wyższa Szkoła Ekonomiczno-Informatyczna

Członkostwo: Aktualne:

Członek  Polska Akademia Nauk; Wydziały PAN; Wydział I – Nauk Społecznych; Komitet Nauk Ekonomicznych

Baza ludzi nauki – Nauka Polska

prof. dr hab. Paweł Bożyk

Id osoby: 66124

Adres e-mail: apbozyk@neostrada.pl

Dyscypliny KBN: ekonomia

Specjalności: międzynarodowe stosunki gospodarcze

Miejsca pracy: Aktualne:

Szkoła Główna Handlowa; Kolegium Gospodarki Światowej; Instytut Międzynarodowych Stosunków Gospodarczych

Wyższa Szkoła Ekonomiczno-Informatyczna

Wyższa Szkoła Handlu i Prawa im. Ryszarda Łazarskiego w Warszawie; Wydział Ekonomii i Zarządzania; Katedra Międzynarodowych Stosunków Gospodarczych i Politycznych

Pełnione funkcje: Aktualne:

Rektor Wyższa Szkoła Ekonomiczno-Informatyczna

Członkostwo: Aktualne:

Członek Polska Akademia Nauk; Wydziały PAN; Wydział I – Nauk Społecznych; Komitet Nauk Ekonomicznych

————–

WYŻSZA SZKOŁA EKONOMICZNO-INFORMATYCZNA W WARSZAWIE

prof. dr hab. Paweł Bożyk

REKTOR

—————

Paweł  Bożyk

Paweł Bożyk – profesor zwyczajny, wykładowca w Szkole Głównej Handlowej, Wyższej Szkole Ekonomiczno-Informatycznej i kilku innych warszawskich uczelniach ekonomicznych; autor kilkunastu książek opublikowanych w języku polskim, angielskim, japońskim, rosyjskim i niemieckim; członek Komitetu Nauk Ekonomicznych Polskiej Akademii Nauk oraz wielu rad naukowych, w tym Senatu Uniwersytetu Narodów Zjednoczonych w Tokio; siedmiokrotnie wyróżniony pierwszymi nagrodami za dorobek naukowy i dydaktyczny.

—————-

Ruch Odrodzenia Gospodarczego im. Edwarda Gierka

Ruch Odrodzenia Gospodarczego im. Edwarda Gierka (ROG) – polska partia polityczna o programie socjalistycznym. Założył ją 17 grudnia 2004 roku prof. Paweł Bożyk (partię zarejestrowano14 marca 2005). Największe struktury terenowe zlokalizowane są w Zagłębiu i w Warszawie.

——————-

Wniosek z 28 grudnia 2006 r.

Blog  Krzysztofa Wyszkowskiego

Św. Paweł Bożyk, Warszawa – na okoliczność współpracy Lecha Wałęsy z SB. Jako doradca Edwarda Gierka, I sekretarza KC PZPR, był świadkiem przekazania mu informacji przez ministra SW, że: „Z Wałęsą sobie poradzą, gdyż od kilku lat jest on na garnuszku SB.”

———

Doradca Gierka zmniejsza bezrobocie

Gazeta.pl Gospodarka Budownictwo, nieruchomości2005-01-30,

Postawmy na budownictwo mieszkaniowe, które ożywi też inne dziedziny gospodarki. Prof. Paweł Bożyk, niegdyś główny doradca Edwarda Gierka, ma pomysł, skąd wziąć na to pieniądze

Tomasz Goban-Klas – socjolog mediów, uszedł przed lustracją

Baza ludzi nauki – Nauka Polska

prof. dr hab.  Tomasz  Goban-Klas

Id osoby:   26637

Adres e-mail: usgoban@cyf-kr.edu.pl

Dyscypliny KBN: nauki o polityce, socjologia

Specjalności: badania opinii publicznej, komunikacja społeczna, prasoznawstwo, socjologia kultury, socjologia masowego komunikowania, socjologia mediów, teoria komunikowania

Miejsca pracy: Aktualne:

Wyższa Szkoła Zarządzania i Bankowości w Krakowie

Akademia Humanistyczno-Ekonomiczna w Łodzi

Uniwersytet Jagielloński; Wydział Zarządzania i Komunikacji Społecznej; Instytut Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej

Nieaktualne:

Akademia Obrony Narodowej; Wydział Bezpieczeństwa Narodowego; Instytut Nauk Humanistycznych

Wyższa Szkoła Zarządzania w Rzeszowie

Wyższa Szkoła Humanistyczno-Ekonomiczna w Łodzi

————

Id osoby:   26637

Adres e-mail: usgoban@cyf-kr.edu.pl

Dyscypliny KBN: nauki o polityce, socjologia

Specjalności: badania opinii publicznej, komunikacja społeczna, prasoznawstwo, socjologia kultury, socjologia masowego komunikowania, socjologia mediów, teoria komunikowania

Miejsca pracy: Aktualne:

Wyższa Szkoła Zarządzania i Bankowości w Krakowie

Akademia Humanistyczno-Ekonomiczna w Łodzi

Uniwersytet Jagielloński; Wydział Zarządzania i Komunikacji Społecznej; Instytut Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej

Nieaktualne:

Akademia Obrony Narodowej; Wydział Bezpieczeństwa Narodowego; Instytut Nauk Humanistycznych

Wyższa Szkoła Zarządzania w Rzeszowie

Wyższa Szkoła Humanistyczno-Ekonomiczna w Łodziprof. dr hab.  Tomasz  Goban-Klas

Id osoby:   26637

Adres e-mail: usgoban@cyf-kr.edu.pl

Dyscypliny KBN: nauki o polityce, socjologia

Specjalności: badania opinii publicznej, komunikacja społeczna, prasoznawstwo, socjologia kultury, socjologia masowego komunikowania, socjologia mediów, teoria komunikowania

Miejsca pracy: Aktualne:

Wyższa Szkoła Zarządzania i Bankowości w Krakowie

Akademia Humanistyczno-Ekonomiczna w Łodzi

Uniwersytet Jagielloński; Wydział Zarządzania i Komunikacji Społecznej; Instytut Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej

Nieaktualne:

Akademia Obrony Narodowej; Wydział Bezpieczeństwa Narodowego; Instytut Nauk Humanistycznych

Wyższa Szkoła Zarządzania w Rzeszowie

Wyższa Szkoła Humanistyczno-Ekonomiczna w Łodzi

Tomasz Goban-Klas w Wikipedii

Tomasz Goban-Klas (ur. 27 września 1942 w Warszawie) – polski socjolog, medioznawca, nauczyciel akademicki, były członek Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji.

Ukończył w 1967 studia na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1972 uzyskał stopień naukowy doktora, w1991 obronił habilitację. W 1992 otrzymał tytuł profesorski. W latach 70. był stypendystą Sorbony i Uniwersytetu Stanforda.

W latach 1968–1972 pracował w Instytucie Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk, pełnił następnie funkcję sekretarza naukowego Ośrodka Badań Prasoznawczych. W pierwszej połowie lat 90. był profesorem w Instytucie Studiów Europejskich w Wiedniu. Prowadzi wykłady w Wyższej Szkole Zarządzania i Bankowości w Krakowie, Akademii Obrony Narodowej i na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie pełni funkcję kierownika Katedry Komunikowania i Mediów Społecznych .

W latach 1992–1996 pełnił funkcję wiceprezesa Stowarzyszenia Dziennikarzy RP. Od 2002 do 2003 sprawował urząd sekretarza stanu wMinisterstwie Edukacji Narodowej i Sportu.

W maju 2003 został powołany przez Senat w skład Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji. Podał się do dymisji w sierpniu 2004, motywując to względami zdrowotnymi i rodzinnymi. We wrześniu 2004 Senat przyjął jego rezygnację. W tym samym miesiącu sąd lustracyjny wszczął wobec niego postępowanie lustracyjne, umorzone w listopadzie 2005.

W 1986 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, a 2000 Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

————

2004-08-28 15:49

Tomasz Goban – Klas będzie lustrowany

serwis – money.pl

Zastępca Rzecznika Interesu Publicznego Krzysztof Lipiński potwierdził Informacyjnej Agencji Radiowej, że Sąd Lustracyjny wszczął postępowanie wobec członka Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, Tomasza Gobana-Klasa.

Tomasz Goban-Klas zrezygnował przedwczoraj z członkostwa w Radzie. Prasa spekulowała, że powodem tej decyzji mogło być właśnie wszczęcie postępowania lustracyjnego.

Na pytanie, czego konkretnie dotyczy postępowanie, wszczęte 4 dni temu, Krzysztof Lipiński odpowiedział, że sprawą tą zajmuje się sędzia Krzysztof Kauba. Zastępca Rzecznika nie chciał podać jakichkolwiek szczegółów, podkreślił też, że nie wie, jaka była przyczyna rezygnacji Gobana-Klasa.

Profesor Tomasz Goban-Klas tłumaczył rezygnację ze stanowiska w Krajowej Radzie stanem zdrowia i sytuacją rodzinną.

Do KRRiT wybrał go Senat go 8 maja ubiegłego roku.

——–

Rejestr ujawnionych konfidentów- Media

polonica.net

abcnet

TOMASZ GOBAN-KLAS, TW, ur. 1938r., profesor socjologii, członek Krajowej Rady RTV z nadania Senatu (maj 2003), gdy na wniosek RIP, 24 sierpnia 2004 roku wszczęto przeciwko niemu postępowanie lustracyjne o uznanie go za kłamcę lustracyjnego, natychmiast zrezygnował ze swej funkcji i 16 września 2004 r. Sąd umorzył sprawę. W myśl prawa osoba, która rezygnuje z funkcji publicznej, nie podlega już dalszej lustracji. Dlatego rozprawa wyznaczona na 26 października 2004 została odwołana.

Andrzej Kurz – docent ‚teatralny’ i partyjny, także na froncie weryfikacji dziennikarzy w stanie wojennym

Andrzej Kurz w Wikipedii

Członek PZPR od 1951. W latach 50. pełnił funkcję osobistego sekretarza Romana Zambrowskiego¹. Pierwszy sekretarz Komitetu Miejskiego PZPR w Krakowie 1961-1965. Po rozwiązaniu komitetu w 1965 przez centralne władze partyjne powrócił do Warszawy, gdzie w ramach aparatu KC PZPR opracowywał podręczniki marksizmu-leninizmu i materiały szkoleniowe dla członków PZPR, prowadząc  zajęcia z nauk politycznych w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie.

W 1971 r. wrócił do Krakowa na stanowisko dyrektora Wydawnictwa Literackiego oraz wykładowcy nauk politycznych, przejściowo także prorektora, w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej².

W latach 1971-1981 i 1983-1990 dyrektor Wydawnictwa Literackiego, które pod jego kierownictwem zyskało markę jednego z czołowych wydawnictw humanistycznych w Polsce, dokonując m.in. edycji utworów Sławomira Mrożka oraz pierwszą w oficjalnym obiegu w PRL edycję dzieł Witolda Gombrowicza. Przewodniczący Miejskiej Rady Narodowej w Krakowie 1980-1981. Od listopada 1981 do 1982 jako I zastępca przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji kierował Telewizją Polską.

W okresie jego kierownictwa, po wprowadzeniu 13 grudnia 1981 w Polsce stanu wojennego, została pod dyktando struktur partyjnych i Służby Bezpieczeństwa³ przeprowadzona akcja weryfikacji dziennikarzy Telewizji Polskiej, w wyniku której usunięto z niej osoby sympatyzujące z ruchem „Solidarności”⁴.

Bezskutecznie kandydował jako członekPZPR w wyborach 4 czerwca 1989⁵.

Od 1975 działacz kojarzonego z liberalnym skrzydłem PZPR Stowarzyszenia „Kuźnica”, jego wiceprzewodniczący 1981-2001 i po śmierciAndrzeja Urbańczyka przewodniczący w 2001. Doradca w kancelarii prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego 1999-2005, radny sejmiku Województwa Małopolskiego z listy SLD-UP 2002-2006. Członek Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa 1978-1989, od 1996 z nominacji prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego zastępca przewodniczącego Komitetu.

Autor książek:

• Społeczna rola Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, 1. wyd. Warszawa 1966
• Zasady organizacyjne partii, Warszawa 1970
• Podstawowa organizacja partyjna, jej rola i zadania, Warszawa 1971
• Przyszłość a przezwyciężenie przeszłości, Warszawa 1988
• Podstawy ideologii i polityki PZPR, Warszawa 1975 [wraz z Jerzym Pawłowiczem i Januszem Gołębiewskim]
• Partia i ideologia. Marksizm-leninizm ideologią partii, PZPR kierowniczą siłą narodu, 1. wyd. Warszawa 1968 [z Marianem Żychowskim]

——————-

Wybory Samorządowe 2002 SLD UP

>Strona główna >Lista Okręgów Wyborczych Sejmiku >Okręg Wyborczy nr 3

Andrzej Kurz – lat 70, historyk i politolog, nauczyciel akademicki (docent PWST), autor i współautor kilkunastu książek, m.in. monumentalnej „Kroniki Krakowa”. Przez 20 lat dyrektor Wydawnictwa Literackiego. Długoletni prezes Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek, w 1989 roku przewodniczący „Okrągłego Stołu” wydawców oficjalnych, podziemnych i emigracyjnych. Działacz społeczny Krakowa i województwa, były przewodniczący Rady Miasta Krakowa, współtwórca regionalnych programów rozwojowych i uchwał o ochronie środowiska i zabytków. Wiceprezes „Kuźnicy” (najbliższy współpracownik Andrzeja Urbańczyka). Weteran Polskiej Partii Socjalistycznej. Obecnie na emeryturze, jest ekspertem w Kancelarii Prezydenta RP i członkiem Rady Programowej Telewizji Polskiej.

Chce się zajmować strategią rozwojową województwa i Krakowa, kulturą i edukacją.

—————

Kuźnica (stowarzyszenie) w Wikipedii

Kuźnica – Krakowskie Stowarzyszenie Kuźnica zrzesza około 450 lewicowych intelektualistów, artystów i polityków. Założył je pisarz Tadeusz Hołuj w 1975. Do 2001 przewodniczył jej Andrzej Urbańczyk; po jego tragicznej śmierci prezesem został Andrzej Kurz, a następnie Jerzy Hausner. W 2005 r. Kuźnica obchodziła 30-lecie swej działalności. Prezydent Aleksander Kwaśniewski (członek Kuźnicy) wręczył kilku „kuźniczanom” wysokie odznaczenia państwowe: Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski otrzymał doc. Andrzej Kurz, współzałożyciel stowarzyszenia, wiceprezes, radny sejmiku wojewódzkiego, ekspert w Kancelarii Prezydenta; Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polskiprezydent wręczył Józefowi Klasie.

Stowarzyszenie Kuźnica co roku przyznaje nagrodę „Kowadło”.

———— 

serwis prezydent.pl (archiwum)  

Sobota, 18 czerwca 2005

Wizyta Prezydenta RP w Krakowie

18 czerwca 2005 roku Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Aleksander Kwaśniewski przebywał z wizytą w Krakowie.  

Następnie Prezydent Aleksander Kwaśniewski spotkał się z członkami Stowarzyszenia „Kuźnica”. Zwracając się do zebranych Prezydent RP powiedział m.in. 
„Za chwilę, w imieniu Rzeczpospolitej, Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski odznaczony zostanie Andrzej Kurz, Jest on współzałożycielem „Kuźnicy”, jej wiceprezesem i inicjatorem większości programowych działań tej organizacji. Działa również w Instytucie Badań Społecznych, powołanym przez „Kuźnicę”, jest redaktorem biblioteki „Kuźnicy”. W działalności Andrzeja Kurza chcę docenić także ten inny wymiar jego pracy, mianowicie działalność w SKOZK. W 1978 roku – kiedy Komitet powstawał – Andrzej Kurz był już obecny i współtworzył tę bardzo zacną, potrzebną, znakomicie spisując się strukturę, której jest wiceprezesem od 2 lat. Chcę wspomnieć o wypełnianiu przez Andrzeja Kurza powinności radnego Sejmiku Wojewódzkiego, chcę również powiedzieć, że Andrzej Kurz jest także ekspertem w mojej Kancelarii. Mówiąc najkrócej lista dokonań Andrzeja Kurza jest tak znacząca, że odznaczenie jest nie tylko w pełni uzasadnione, ale jest też formą symbolicznego uhonorowania tych wszystkich zasług dokonanych na bardzo wielu polach. Wspominam tu również o jego działalności jako szefa wydawnictwa, jako autora. Ważne jest także, że lista spraw w życiu Andrzeja Kurza, które już zrobił, a tymi, którymi się zajmuje jest mniej więcej równoważna. To świadczy o jego niespożytej energii i za to chcę również Andrzejowi Kurzowi serdecznie podziękować oraz życzyć zdrowia, sił, kolejnych sukcesów. 

Andrzej Całus – prawnik z SGH i PAN, TW „Beta”, promował Oleksego i Kratiuka

Baza ludzi nauki  – Nauka Polska

prof. dr hab.  Andrzej  Całus

Id osoby:   66154

Dyscypliny KBN: nauki prawne, ekonomia

Specjalności: międzynarodowe prawo gospodarcze, prawo cywilne, prawo handlowe, prawo handlu międzynarodowego, prawo porównawcze, prawo Unii Europejskiej

Miejsca pracy: Aktualne:

Szkoła Główna Handlowa; Kolegium Gospodarki Światowej; Katedra Prawa Międzynarodowego

Członkostwo: Aktualne:

Członek  Polska Akademia Nauk; Wydziały PAN; Wydział I – Nauk Społecznych; Komitet Nauk Prawnych

Uzyskany tytuł profesora:,   nauki prawne

prof. dr hab. Andrzej Całus

Id osoby: 66154

Dyscypliny KBN: nauki prawne, ekonomia

Specjalności: międzynarodowe prawo gospodarcze, prawo cywilne, prawo handlowe, prawo handlu międzynarodowego, prawo porównawcze, prawo Unii Europejskiej

Miejsca pracy: Aktualne:

Szkoła Główna Handlowa; Kolegium Gospodarki Światowej; Katedra Prawa Międzynarodowego

Członkostwo: Aktualne:

Członek Polska Akademia Nauk; Wydziały PAN; Wydział I – Nauk Społecznych; Komitet Nauk Prawnych

Uzyskany tytuł profesora:, nauki prawne

———-

sgh » katedry » katedra prawa … » historia katedry

• 1981 – Katedra Prawa Międzynarodowego odzyskała samodzielność organizacyjną. Na kierownika Katedry zostaje powołany prof. dr hab. Andrzej Całus, który stworzył własny zespół pracowników naukowo-dydaktycznych i rozwinął program zajęć dostosowany do potrzeb praktyki handlu międzynarodowego oraz działalność naukowo-badawczą z dziedziny prawa cywilnego i handlowego państw obcych. W latach osiemdziesiątych Katedra Prawa Międzynarodowego stała się jednym z najważniejszych, jeżeli nie jedynym w tym czasie w Polsce, ośrodkiem badań w dziedzinie prawa cywilnego i handlowego państw obcych. W tym okresie do Katedry zostali przyjęci: mgr (obecnie dr) Gabriel Wujek, mgr (obecnie dr hab., prof. SGH) Andrzej Janik, mgr (obecnie dr) Janusz Marciniuk, mgr (obecnie dr) Marek Szmelter, mgr Andrzej Kratiuk, mgr Andrzej Żebrowski, mgr Sławomir Jędrzejewski. Wszystkie te osoby, włącznie z prof. dr hab. Krystyną Michałowską-Gorywodą, dr. Józefem Oleksym  i dr hab., prof. SGH Anną Mokrysz-Olszyńską, zdobywały wiedzę i umiejętności pracownika akademickiego oraz stopnie naukowe pod kierunkiem i opieką najpierw docenta dra hab., a następnie prof. dra hab. Andrzeja Całusa.

• Wraz z przywróceniem samodzielności organizacyjnej, w Katedrze Prawa Międzynarodowego zostały utworzone dwa zakłady: Zakład Prawa Handlowego Porównawczego pod kierownictwem prof. dra hab. Andrzej Całusa oraz Zakład Organizacji Międzynarodowych i Międzynarodowego Prawa Publicznego pod kierownictwem prof. dra hab. Wojciecha Morawieckiego, a po jego przejściu na emeryturę w 1993 r. – prof. dr hab. Krystyny Michałowskiej-Gorywody.
  ———

  WSPÓLNICY-WSPÓŁPRACOWNICY

  Niezalezna.pl – Dorota Kania, Maciej Marosz, 23-07-2009

  Andrzej Kratiuk, Ireneusz Nawrocki, Andrzej Całus działali w prominentnej kancelarii prawnej KNS obsługującej m.in. fundację Porozumienie bez Barier Jolanty Kwaśniewskiej. Każdy z nich był zarejestrowany jako współpracownik Służby Bezpieczeństwa – wynika z akt zgromadzonych w IPN.

  
  

  Jest rok 1958. Przed Andrzejem Całusem, starszym asystentem w katedrze Prawa Międzynarodowego Wydziału Handlu Zagranicznego SGPiS, pojawia się możliwość wyjazdu na stypendium doktoranckie do Niemiec Zachodnich (RFN). Chodziło o niemal roczny pobyt w Instytucie Prawno-Ekonomicznym w Saarbrücken.

  Uzyskanie stypendium wymagało odpowiedniego poparcia, Całusowi zapewnił je prof. Jerzy Langrod, sława w dziedzinie prawa międzynarodowego.
  
  To wszystko wie już piszący raport o dokonanie werbunku Całusa kpt. Wydz. IV Dep. III, Jan Ornoch. Podkreśla aktywność asystenta SGPiS w Radzie Uczelnianej ZSP i jego kontakty z socjalistycznymi młodzieżówkami z RFN. Na kolejnej rozmowie Całusa z kpt. Ornochem obecny jest kpt. Stanisław Sławiński, z-ca naczelnika Wydz. IV Dep. III MSW.
  
  Sławiński, późniejszy płk SB, w notatce ze spotkania w odniesieniu do Całusa używał jego imienia. Zapisał, że „Andrzej jest człowiekiem przychylnie ustosunkowanym do przemian zachodzących w kraju”. 
  
  W trakcie rozmowy „Andrzej wyraził chęć i zgodę na zebranie informacji dot. ruchu młodzieżowego w RFN. Chodziło nam o jeszcze[…] bliższe rozpoznanie charakteru kontaktów prof. Langroda z polskimi naukowcami oraz zebranie szczegółowych informacji o działalności instytutu w Saarbrücken” – zapisał Sławiński. 
  
  Według późniejszego raportu opracowanego w 1959 r., pozyskany właśnie informator wyraził zgodę na pomoc dla SB. W dokumencie sygnowanym przez st. oficera operacyjnego Ornocha zapisano, że Całus wykonywał kolejne przydzielane zadania. Według raportu, przebywając w RFN, utrzymywał systematyczny kontakt z SB, a zdobywane dla niej informacje przekazywał, zachowując zasady konspiracji.

  Z akt SB wynika, że Całus został zarejestrowany jako tajny współpracownik pod pseudonimem „Beta”. W doniesieniu z listopada 1960 r. „Beta” opisał oficerowi prowadzącemu szczegółowo prof. Langroda i innych znanych mu polskich uczonych. Przekazał też oficerowi prowadzącemu, że polski uczony Janusz Sach, którego poznał bliżej w Luksemburgu, nawiązał i pogłębiał kontakty z Amerykanami przebywającymi w instytucie naukowym księstwa. „Beta” zwracał uwagę, że Sach miał bardzo dobre relacje z kierownictwem tej placówki naukowej oraz że jest zastanawiająco uczynny – oferował m.in. pomoc Langrodowi w wydaniu w Polsce wspomnień wojennych dot. wojska polskiego za granicą. „Beta”, który odbył z prof. Langrodem wiele spotkań, dowiedział się, że ten pomaga w uzyskiwaniu przez polskich uczonych stypendiów za granicą. Z takiej pomocy skorzystał również on sam. 
  
  „Beta” przekazał także kpt. Ornochowi analizę organizacji życia studentów w RFN,….

  W marcu 1961 r. oficer prowadzący „Betę” otrzymał od niego kolejną szczegółową analizę, tym razem dotyczącą działalności Uniwersyteckiego Instytutu Badań Europejskich w Turynie. Zawierała ona przekrój osób studiujących oraz pracujących tam uczonych. 
  
  W maju 1966 r. sprawa o krypt. „Beta” zostaje złożona w archiwum. Powodem jest trudność dalszego zaangażowania się w zdobywanie wartościowych informacji ze strony „Bety”. Wyeliminowano go z „czynnej sieci agenturalnej”, bo poświęcił się pracy habilitacyjnej. To oznaczało ograniczenie jego kontaktów z osobami interesującymi SB. 
  
  Chcieliśmy zapytać Całusa o jego kontakty z bezpieką. – Nie będę o tym rozmawiał – rzucił zdenerwowany. – Niech pan sobie pisze, co pan tylko chce – dodał i przerwał rozmowę. 
  
  Andrzej Całus – dziś profesor zwyczajny SGH i UW, już w PRL odbywał staże w Luksemburgu, RFN i we Włoszech. Był pierwszym asystentem zatrudnionym w Katedrze Prawa Międzynarodowego na wydziale Handlu Zagranicznego SGPiS. 
  
  W 1975 r. objął kierownictwo Katedry. Jego pierwszym asystentem został Józef Oleksy. Całus w latach 1972–1981 był prodziekanem Wydziału Handlu Zagranicznego SGPiS, a w latach 1982–1986 prorektorem SGPiS. W 1981 r. ponownie objął kierownictwo Katedry Prawa Międzynarodowego. Zostali wówczas tam przyjęci m.in. Marek Szmelter i Andrzej Kratiuk – późniejsi wspólnicy z KNS. Obaj wraz z Oleksym zdobyli stopnie naukowe pod kierunkiem Całusa.

  ———————–

  Kancelaria Prawnicza. Całus A., Kratiuk A., Szmelter M. i Wspólnicy. Spółka komandytowa. Doradztwo prawne

Michał Boni – kulturoznawca i polityk, TW „ZNAK”, wyspowiadał się z wieloletnim opóźnieniem

Michał Boni w Wikipedii

Michał Jan Boni (ur. 10 czerwca 1954 w Poznaniu) – polski polityk, kulturoznawca, minister pracy w rządzie Jana Krzysztofa Bieleckiego, poseł na Sejm I kadencji, w rządzie Donalda Tuskasekretarz stanu w KPRM, a od 2009 minister-członek Rady Ministrów i przewodniczący Komitetu Stałego Rady Ministrów; mąż Barbary Engelking-Boni.

W 1977 ukończył studia na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego w zakresie kulturoznawstwa. W 1986 obronił pracę doktorską z socjologii kultury. Specjalizuje się w zarządzaniu zasobami ludzkimi.

Działalność zawodowa Jako ekspert współpracował z fundacjami polskimi i międzynarodowymi, m.in. z Centrum Analiz Społeczno-Ekonomicznych (CASE), Centrum Stosunków Międzynarodowych, Polsko-Amerykańską Fundacją Wolności, Instytutem Nauki o Człowieku w Wiedniu. Był przedstawicielem pracodawców polskich w Fundacji na rzecz Poprawy Jakości Życia w Dublinie, doradcą PKPP „Lewiatan”, członkiem Komitetu Naukowego Wsparcia Wspólnoty ds. Oceny NPR i Programów Operacyjnych oraz ekspertem współpracującym przy powstawaniu Narodowego Planu Rozwoju na lata 2007–2013. Od 1994 do czasu objęcia funkcji w rządzie Donalda Tuska był doradcą w funduszu Enterprise Investors, zajmującym się inwestycjami typu private equity w Polsce i regionie Centralnej Europy.

Działalność polityczna

W okresie PRL współpracował z opozycją demokratyczną. W 1992 znalazł się jako tajny współpracownik Służby Bezpieczeństwa na Liście Macierewicza. Zaprzeczył jakiejkolwiek współpracy a w jego obronie wystąpili: Zbigniew Bujak, Zbigniew Janas i Henryk Wujec^[1]. 31 października 2007 wydał publiczne oświadczenie, podając, iż w 1985 funkcjonariusze SB za pomocą szantażu wymogli na nim podpisanie deklaracji współpracy^[2]. Oświadczył, że do podpisania tej deklaracji doszło po wielogodzinnej rewizji w jego domu po groźbach ujawnienia jego zdrady małżeńskiej i zamknięcia trzyletniego dziecka w milicyjnej izbie dziecka^[3].

W archiwach SB^[4] umieszczono w lutym 1988^[5] jego teczkę jako kandydata na tajnego współpracownika zawierającą pięć notatek na temat rozmów. 6 lutego 1989 na jego teczce skreślono oznaczenie kandydata, pozostawiając tylko TW. Historyk Andrzej Friszke wyraził wątpliwości dotyczące rzetelności materiałów SB zbieranych na Woli, które zawierały jego zdaniem wiele nieścisłości^[5].

W 1990 sprawował urząd podsekretarza stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Socjalnej w rządzie Tadeusza Mazowieckiego. W 1991 pełnił funkcję ministra pracy i polityki socjalnej w rządzie Jana Krzysztofa Bieleckiego. W wyborach parlamentarnych w 1991 uzyskał mandat posła na Sejm I kadencji Kongresu Liberalno-Demokratycznego. W sejmie pracował w Komisji Kultury i Środków Przekazu oraz Komisji Polityki Społecznej. W rządzie Hanny Suchockiej ponownie pełnił funkcję wiceministra pracy i polityki socjalnej (od 1992 do 1993).

Od 1994 należał do Unii Wolności, kierował strukturami tej partii w województwie mazowieckim. W latach 1997–2001 był szefem gabinetu politycznego ministra pracy i polityki socjalnej Longina Komołowskiego w rządzie Jerzego Buzka.

Zasiadał w radzie programowej Forum Liberalnego. W 2007 współtworzył program wyborczy Platformy Obywatelskiej.

Od 9 stycznia 2008 do 15 stycznia 2009 był sekretarzem stanu w KPRM, a 18 stycznia 2008 został szefem Zespołu Doradców Strategicznych premiera Donalda Tuska. 15 stycznia 2009 powołano go na urzędy ministra-członka Rady Ministrów i przewodniczącego Komitetu StałegoRady Ministrów^[6].

1. ↑ On straszył procesami, koledzy protestowali. „Rzeczpospolita”, 31 października 2007.
2. ↑ Boni: podpisałem deklarację o współpracy z SB. tvn24.pl, 31 października 2007.
3. ↑ Michał Boni: Podpisałem deklarację współpracy z SB. gazeta.pl, 31 października 2007.
4. ↑ Informacje w BIP IPN
5. ↑ ^{5,0 5,1} A. Kublik: Spowiedź Boniego. gazeta.pl, 2 listopada 2007.
6. ↑ Dz. U. z 2009 r. Nr 23, poz. 130

————————

Michał Jan Boni

BIP – IPN

Zarejestrowany 15.02.1988 pod nr. 54946 przez Wydz. III-2 SUSW jako kandydat na TW, następnie w dniu 29.11.1988 przerejestrowany na TW ps. „Znak”. Materiały zniszczono z powodu braku wartości operacyjnej w dniu 05.01.1990 za protokołem brakowania nr NO-ZOP-00926/89 z dnia 03.01.1990. Prośba o wyrejestrowanie wpłynęła od Wydz. Studiów i Analiz SUSW.

—————

Oświadczenie Michała Boniego

2007-11-01

————–

TW „ZNAK” – MICHAŁ BONI

abcnet

Dr Detlef Ruser – agent STASI z Politechniki Gdańskiej

Andrzej Olechowski – polityk i ekonomista, b. kontakt operacyjny „Must” i Tener

Andrzej Marian Olechowski w Wikipedii

(ur. 9 września 1947 w Krakowie) – polski polityk i ekonomista; wcześniej dziennikarz radiowy i prezenter muzyczny programu III Polskiego Radia.

Ukończył studia ekonomiczne w Szkole Głównej Planowania i Statystyki (obecnie SGH) w Warszawie, w 1979 uzyskał stopień doktora nauk ekonomicznych. Pełnił funkcje ministra finansów w 1992, oraz ministra spraw zagranicznych w latach 1993–1995. Kandydat na Prezydenta RP w 2000, jeden z założycieli Platformy Obywatelskiej, laureat Nagrody Kisiela 2000, w tym samym roku otrzymał też tytuł Człowiek Roku tygodnika Wprost. W młodości był menedżerem znanego zespołu Trzy Korony

Działalność publiczna

Zasiadał we władzach instytucji publicznych takich jak Międzynarodowe Centrum Rozwoju Demokracji, Instytut Studiów Wschodnich, Klub Wschodni, Stowarzyszenie Euro-Atlantycki, Fundacja Batorego czy Instytut Spraw Publicznych. Wykładał w wielu uczelniach wyższych, m.in. na Uniwersytecie Jagiellońskim, Akademii Teologii Katolickiej oraz Collegium Civitas. W latach 1994–1998 był przewodniczącym Rady Gminy Warszawa–Wilanów. Autor wielu publikacji w dziedzinie gospodarki i polityki zagranicznej.

Współpraca z wywiadem PRL

Jako jeden z nielicznych polityków centroprawicowych złożył oświadczenie lustracyjne o przyznaniu się do współpracy ze służbami specjalnymi PRL – w okresie pracy w instytucjach międzynarodowych współpracował z wywiadem (Departament I MSW). Był jego kontaktem operacyjnym o pseudonimie „Must”, wcześniej pseudonim Tener, nr ewidencyjny 9606.^[2]

————

Andrzej Olechowski

Home page

członek władz: Centrum Promocji Kobiet, Stowarzyszenia Euro-Atlantyckiego oraz
fundacji: S. Batorego, Katedra Polska w Uniwersytecie Jerozolimskim, HEPAR, Instytutu Spraw Publicznych, Dyplomacji Publicznej PISM, Towarzystwa Społeczno-Ekonomicznego

Działalność naukowa i dydaktyczna:

dr ekonomii (SGPiS, 1979), kierownik zakładu w Instytucie Koniunktur i Cen (1978-82), wykładał w Akademii Teologii Katolickiej, Collegium Civitas oraz w Uniwersytecie Jagiellońskim. Autor szeregu publikacji na temat handlu międzynarodowego i polityki zagranicznej.

—————–

Czempiński – życie nieznanego tenora

Rzeczpospolita, Sławomir Cenckiewicz 16-07-2009

Znajomość Olechowskiego z Czempińskim ciągnie się od czasów PRL. Olechowski przyznał kiedyś, że współpracował z wywiadem. Rzeczywiście był on kontaktem operacyjnym Wydziału X Departamentu I MSW o pseudonimie Must (wcześniej, o czym mało wiadomo, pseudonim Tener, nr ewidencyjny 9606). Pracownikiem tego samego pionu SB był Czempiński.