Roman Ney – czerwony rektor, członek PAN, PAU i KC PZPR

Baza Ludzi Nauki – Nauka Polska

prof. zw. dr hab. inż. czł. rzecz. PAN Roman Ney

Dyscypliny KBN:górnictwo i geologia inżynierska, organizacja i zarządzanie, inżynieria i ochrona środowiska, energetyka

Specjalności: energia odnawialna, geologia złóż, gospodarka i ekonomika paliw i energii, gospodarka surowcami mineralnymi, polityka energetyczna, zarządzanie środowiskiem

Miejsca pracy: Aktualne: profesor Instytut Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią PAN

Śląska Wyższa Szkoła Zarządzania im. gen. Jerzego Ziętka; Wydział Ekonomiczno-Społeczny; Katedra Zarządzania

Nieaktualne: Prywatna Wyższa Szkoła Businessu i Administracji; Wydział Administracji Gospodarczej i Nauk Komputerowych

Akademia Górniczo-Hutnicza im. St. Staszica; Wydział Paliw i Energii; Katedra Polityki Energetycznej

Akademia Górniczo-Hutnicza im. St. Staszica; Wydział Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska; Katedra Surowców Energetycznych

Pełnione funkcje:Aktualne:Przewodniczący Rady Naukowej Instytut Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią PAN

Członek Prezydium Polska Akademia Nauk; Prezydium Polskiej Akademii Nauk; Komitet Problemów Energetyki

Przewodniczący honorowy Polska Akademia Nauk; Wydziały PAN; Wydział VII – Nauk o Ziemi i Nauk Górniczych; Komitet Zrównoważonej Gospodarki Surowcami Mineralnymi

Rektor Śląska Wyższa Szkoła Zarządzania im. gen. Jerzego Ziętka

Nieaktualne: Wiceprezes Polska Akademia Nauk; Oddziały Polskiej Akademii Nauk; Oddział PAN w Krakowie

Przewodniczący Polska Akademia Nauk; Wydziały PAN; Wydział VII – Nauk o Ziemi i Nauk Górniczych; Komitet Zrównoważonej Gospodarki Surowcami Mineralnymi

Członkostwo: Aktualne: Członek krajowy czynny Polska Akademia Umiejętności; Wydział IV Przyrodniczy

Członek krajowy rzeczywisty Polska Akademia Nauk; Wydziały PAN; Wydział VII – Nauk o Ziemi i Nauk Górniczych

Członek Polska Akademia Nauk; Wydziały PAN; Wydział VII – Nauk o Ziemi i Nauk Górniczych; Komitet Górnictwa

Członek Polska Akademia Nauk; Wydziały PAN; Wydział VII – Nauk o Ziemi i Nauk Górniczych; Problemowy Komitet Planeta Ziemia

Członek Polska Akademia Umiejętności; Międzywydziałowe Komisje Interdyscyplinarne; Komisja Zagrożeń Cywilizacyjnych

Nieaktualne:

Członek Polska Akademia Nauk; Prezydium Polskiej Akademii Nauk; Komitet Prognoz „Polska 2000 Plus”

————–

Roman Ney w Wikipedii

Roman Ney (ur. 18 lutego 1931 w Pińsku) – polski geolog, były rektor AGH, poseł na Sejm X kadencji. W 1955 ukończył studia na Wydziale Geologiczno-Poszukiwawczym  Akademii Górniczo-Hutniczej. Pracę na tej uczelni rozpoczął w 1952 jako zastępca asystenta w Katedrze Geologii, następnie od 1955 jako asystent w Katedrze Geologii Naftowej. W 1962 uzyskał stopień naukowy doktora, w 1968 obronił habilitację, w 1972 został profesorem nadzwyczajnym, w 1976 otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. W 1976 wybrano go członkiem korespondentem, a w 1986 członkiem rzeczywistym Polskiej Akademii Nauk. W PAN był sekretarzem Wydziału Nauk o Ziemi i Nauk (w latach 1984–1988), sekretarzem naukowym (w latach 1988–1989) i wiceprezesem (w latach 1990–1992). Od 1966 kieruje Instytutem Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią. Należy też do Polskiej Akademii Umiejętności.  ..

W latach 1971–1974 i 1979–1981 pełnił funkcję rektora AGH. Od 1995 do 2001 zajmował stanowisko kierownika Katedry Polityki Energetycznej na Wydziale Paliw i Energii na tej uczelni.Był także podsekretarzem stanu w Ministerstwie Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki (od 1974 do 1978), a w latach 1989–1991 z listyPZPR posłem na Sejm kontraktowy. Pełni funkcję rektora Śląskiej Wyższej Szkoły Zarządzania im. gen. Jerzego Ziętka w Katowicach.

—————

Profesor Roman Ney doktorem honoris causa AGH

————-

Zmiany w polskiej edukacji od 1989 – okiem obcokrajowca

Norman L. Butler,

tłumaczenie: Piotr Kosioł

W 1990 rząd wprowadził ustawę dotyczącą zezwolenia na „wolną elekcję” władz uniwersyteckich (rektorów, prorektorów, dziekanów, prodziekanów i możliwych innych decydentów). Celem tego ustawodawstwa jest to aby ograniczyć wpływ rządu na funkcjonowanie instytucji wyższego szkolnictwa. Wcześniej władze uniwersyteckie wybierane były, jak całej społeczności uniwersyteckiej było wiadomo, w taki sposób, iż jednym z władz musiał być członek PZPR. Na przykład, prof. Roman Ney był pierwszym sekretarzem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej w Akademii Górniczo-Hutniczej podczas gdy jednocześnie był Jej Rektorem. Funkcję tę piastował dwukrotnie: od 1972 do 1974 oraz od 1979 do 1981. Faktem jest, że partia miała decydujący wpływ na sprawy związane z pracownikami w rządowych instytucjach (np. zwolnienia i promowanie „swoich” pracowników).

————–

Lobby czerwonych rektorów

Nasza Polska, NR 27 (648)     2 lipca 2008

Drugim byłym luminarzem PZPR, który podpisał się pod listem do premiera Tuska, jest prof. Roman Ney, pełniący dziś funkcję rektora Śląskiej Wyższej Szkoły Zarządzania im. gen. Jerzego Ziętka w Katowicach. Ten wybitny geolog i były rektor Akademii Górniczo-Hutniczej wstąpił do partii na początku swej kariery naukowej, w 1961 r., zaś w latach 1974-1978 był wiceministrem nauki, szkolnictwa wyższego i techniki. Na fali zmian posierpniowych w 1980 r. Ney został sekretarzem KC i zastępcą członka Biura Politycznego w ekipie Stanisława Kani. IX zjazd dla niego jednak okazał się przykrym doświadczeniem, bo nie tylko pozbawił go tych funkcji, ale wręcz wyłączył ze składu KC (powrócił do niego w 1986 r.). W czynną politykę Ney zaangażował się jeszcze w 1989 r., gdy został posłem na Sejm kontraktowy. Nadal reprezentował PZPR, a po jej rozwiązaniu przyłączył się do Polskiej Unii Socjaldemokratycznej Tadeusza Fiszbacha.

———-

Ocena kadry kierowniczej PAN przez MSW (rok. 1985)

Wydział VII (Nauki o Ziemi i Górnicze) – prof. Roman Ney, członek PZPR, geolog. Były sekretarz KC PZPR, i wiceminister nauki, szkolnictwa wyższego i tech­niki. Zaangażowany działacz partii, lojalny wobec władz partyjnych i państwowych. Można powierzyć mu wyższe bardziej odpowiedzialne stanowiska. 

Źródło: AIPN, 0236/454, t. 7, k- 15-22, mps. 

Z: Spętana Akademia. Polska Akademia Nauk w dokumentach władz PRL. Materiały Służby Bezpieczeństwa (1967–1987), tom 1. Wybór, wstęp i opracowanie Patryk Pleskot, Tadeusz Paweł Rutkowski, Warszawa 2009,.Wydawnictwo: IPN