Juliusz Hibner – fizyk, wykładowca na wyższych uczelniach, generał MSW, Bohater Związku Radzieckiego

Juliusz Hibner w Wikipedii

Juliusz Hibner (prawidłowa pisownia: Juliusz Hübner) pierwotnie Dawid Szwarc (ur. 12 października 1912 w Grzymałowie, zm. 13 listopada 1994 w Warszawie) – działacz komunistyczny, uczestnik hiszpańskiej wojny domowej, generał brygady Wojska Polskiego, od stycznia 1949 r dowódca Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego (KBW), w latach 1951-1956 dowódca Wojsk Wewnętrznych, w latach 1950-1960 podsekretarz stanu w MSW PRL, doktor fizyki, Bohater Związku Radzieckiego....

Od 1941 służył w Armii Czerwonej. 29 sierpnia 1943 w stopniu kapitana skierowany do 1 Dywizji Piechoty im. T. Kościuszki na stanowisko zastępcy dowódcy pułku ds. politycznych. Po bitwie pod Lenino uznany za zaginionego i „pośmiertnie” uhonorowany tytułem bohatera Związku Radzieckiego. W rzeczywistości został ranny i – długo nierozpoznany – był leczony w szpitalu wojskowym. Po wyleczeniu wrócił do służby i jako dowódca pułku – podpułkownik, przeszedł szlak bojowy 2 Armii Wojska Polskiego. 8 maja 1944 został słuchaczem Akademii Wojskowej im. Frunzego w Moskwie, a następnie zastępcą dowódcy 37 Pułku Piechoty i dowódcą 32 Pułku Piechoty 8 Dywizji Piechoty 2 Armii WP, w którym brał udział w walkach m.in. pod Budziszynem. We wrześniu 1946 został mianowany zastępcą dowódcy ds. liniowych Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego (polski odpowiednik Wojsk Wewnętrznych NKWD), a 27 kwietnia 1949 dowódcą KBW – generałem. 29 kwietnia 1951 został dowódcą Wojsk Wewnętrznych (KBW i WOP). 23 sierpnia 1956 został podsekretarzem stanu w MSW nadzorującym Wojska Wewnętrzne; dzierżąc te stanowiska kierował zwalczaniem antykomunistycznego podziemia oraz prowadzeniem akcji propagandowych i pacyfikacyjnych, utrwalając władzę komunistów w Polsce. W 1947 brał udział w Akcji „Wisła” jako zastępca dowódcy Grupy Operacyjnej gen. Stefana Mossora; dowodzone przez Hibnera oddziały KBW są obciążone licznymi zbrodniami i represjami stosowanymi wobec działaczy opozycji i ludności cywilnej; szybki awans Hibnera w KBW i MBP świadczy o zaufaniu żywionym do niego przez kierownictwo PZPR i władze sowieckie.

Od 1959 w stanie spoczynku. W latach 1960-1969 zdobył stopień doktora nauk fizycznych i pracował w Instytucie Techniki Jądrowej w Świerku. Autor traktatu filozoficznego O rozstrzygalności dwóch nierozstrzygalnych kontrowersji (Wydawnictwo Literackie, 1987)^].

Po przejściu na emeryturę mieszkał w Warszawie i Paryżu, gdzie prowadził wykłady z fizyki jądrowej na wyższych uczelniach. W 1988 roku wystąpił z PZPR.

Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.

♠

Bohater Związku Radzieckiego ( z Wikipedii)

Po bitwie pod Lenino, Stalin zdecydował, że należy nadać pośmiertnie tytuł Bohatera Związku Radzieckiego trzem Polakom, żołnierzom 1. Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki – przedwojennemu oficerowi polskiemu, przedwojennemu komuniście polskiemu i „zwykłemu szeregowcowi”…Juliusz Hibner mimo ciężkich ran przeżył bitwę, będąc przez długi czas jedynym żyjącym Polakiem noszącym ten tytuł.

♠

Juliusz Hibner

serwis historiapolski.eu