Tadeusz Daniszewski – historyk partyjny, KC PZPR. formował czerwonych janczarów

Tadeusz Daniszewski w Wikipedii

Tadeusz Daniszewski (ur. 10 czerwca 1904 w Warszawie, zm. 9 sierpnia 1969 w Warszawie) – wieloletni dyrektor Szkoły Partyjnej KC PPR i PZPR oraz kierownik Zakładu Historii Partii…

..Po zajęciuLublina powrócił do kraju i w listopadzie 1944 podjął działalność w PPR. Jego głównym zadaniem było zorganizowanie Centralnej Szkoły PPR. Po utworzeniu był dyrektorem szkół w Lublinie, a następnie wŁodzi do grudnia 1948.

Od lutego 1948 równolegle organizował w Warszawie Dwuletnią Szkołę Partyjną przy KC PPR-PZPR, której dyrektorem był do 1950. Jednocześnie od września 1948 był kierownikiem Wydziału Historii Partii KC PPR (później KC PZPR), a od 1957 do czerwca 1968 dyrektorem Zakładu Historii Partii przy KC PZPR. W czasie jego 20-letniego kierowania tą placówką przekształciła się ona z kilkuosobowej komórki badawczej o niewielkiej kolekcji druków socjalistycznych w rozbudowaną instytucję naukowo-badawczą, dysponującą rozległym archiwum i jedną z największych bibliotek specjalistycznych w zakresie polskiego i międzynarodowego ruchu robotniczego. Uczestniczył w I Zjeździe PPR. Od Kongresu Zjednoczeniowego PPR i PPS (15-21 grudnia 1948 w Warszawie) do V Zjazdu PZPR był członkiem KC PZPR. Jako delegat KC wziął udział w marcu 1951 w zjeździe KP Szwecji. Przez wszystkie te lata łączył działalność polityczną i organizatorską z pracą naukową. Był kierownikiem Katedry Historii Ruchu Robotniczego w Szkole Partyjnej przy KC PZPR i w Instytucie Nauk Społecznych, prowadził wykłady z historii polskiego i międzynarodowego ruchu robotniczego. 24 lutego 1956 nadano mu tytuł profesora nadzwyczajnego. W latach pięćdziesiątych związany z „frakcją” puławian. W 1959 został zastępcą przewodniczącego Komitetu Nauk Historycznych PAN. Był również członkiem Rad Naukowych Instytutu Historii Wyższej Szkoły Nauk Społecznych przy KC PZPR oraz Zakładu Historii Stosunków Polsko-Radzieckich PAN, członkiem Komisji Koordynacyjnej badań w zakresie historii najnowszej. W sierpniu 1968 przeszedł na rentę dla zasłużonych.

♠

Hodowla czerwonych janczarów

Polis- Miasto Pana Cogito

Godziemba

Pierwszy kurs szkolenia partyjnego rozpoczął się w połowie grudnia 1944 roku w Lublinie, gdzie widoczne były jeszcze ślady po okupacji niemieckiej, ale jak pisał pierwszy dyrektor Szkoły Tadeusz Daniszewski: Zwlekać nie można było. Partia, która zwiększała swe szeregi z dnia na dzień – musiała mieć nie tylko zahartowany, ale i mocny ideologicznie trzon, musiała mieć wyszkolone kadry, by móc spełnić swe historyczne zadanie. Kurs trwał do początków lutego 1945 roku i wzięło w nim udział zaledwie 90 uczestników, zamiast planowanych 150.

Głównym kryterium doboru kadry Szkoły w Lublinie była ich dostępność, stąd obecność wśród „wykładowców” wielu prominentnych działaczy komunistycznych (Jakuba Bermana, Romana Zambrowskiego, Stanisława Radkiewicza, Hilarego Minca czy Romana Werfla), którzy przebywali wówczas w Lublinie – stolicy komunistycznej Polski. Oprócz nich w gronie wykładowców znaleźli się przedstawiciele przyszłej elity – Adam Schaff oraz Żanna Kormanowa. W przypadku pozostałej grupy wykładowców decydujące znaczenie miała ich przynależność do Komunistycznej Partii Polski lub innych przedwojennych organizacji komunistycznych