Kazimierz Łaski – major z MBP, profesor na SGPiS, ekonomista

Kazimierz Łaski w Wikipedii

Kazimierz Łaski (ur. 15 grudnia1921 w Częstochowie, zm. 20 października2015 w Wiedniu^[1]) – polsko–austriacki ekonomista postkeynesowski, specjalizujący się w zagadnieniach makroekonomicznych oraz transformacji gospodarczej.

Urodził się w rodzinie żydowskiej jako Hendel Cygler. W okresie wojennym należał do Gwardii Ludowej. Uczestniczył w powstaniu warszawskim. Od 1945 do 1950 pracował w Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego, w którym od stanowiska referenta doszedł do funkcji naczelnika wydziału w Departamencie IV MBP. Służbę zakończył w stopniu majora. W 1950 został oddelegowany do dyspozycji KC PZPR i skierowany do Instytutu Kształcenia Kadr Naukowych. W tym samym roku ukończył studia w Szkole Głównej Planowania i Statystyki, a w 1953 obronił na tej uczelni doktorat. Pozostał na niej zatrudniony do 1968, pełniąc funkcje m.in. dziekana, prorektora oraz kierownika Katedry Ekonomii Politycznej na Wydziale Handlu Zagranicznego w okresie, gdy w katedrze pracował Michał Kalecki. Wykładał także w Instytucie Nauk Społecznych przy KC PZPR. W latach 1966–1967 współpracował z École pratique des hautes études (EPHE) w Paryżu.

W wyniku wydarzeń marcowych 1968 pozbawiony profesury i kierownictwa katedry oraz zdegradowany do stopnia szeregowca w ramach struktur wojskowych, wyemigrował do Austrii. Znalazł zatrudnienie w Austriackim Instytucie Badań Gospodarczych (WIFO, 1969–1971), a następnie na Uniwersytecie Johannesa Keplera w Linzu, gdzie pozostał na stanowisku profesora zwyczajnego do 1991. W latach 1991–1996 pełnił funkcję dyrektora naukowego Wiedeńskiego Instytutu Międzynarodowych Studiów Ekonomicznych (WIIW), z którym współpracował później w charakterze konsultanta naukowego.

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Michał Kalecki – wspomnienia i refleksje

https://web.sgh.waw.pl/~thorrel/gazeta/archiwum/108/t1.htm

9. W 1968 roku został wyrzucony z SGPiS prof. Kazimierz Łaski, kierownik Katedry Ekonomii na Wydziale Handlu Zagranicznego, w której pracował Michał Kalecki. Profesor Łaski był i pozostał wiernym uczniem Kaleckiego i propagatorem Jego teorii. Po wyjeździe z Polski w listopadzie 1968 r. Kazimierz Łaski był profesorem zwyczajnym uniwersytetu w Linzu, pracował również w słynnym Wiedeńskim Instytucie Międzynarodowych Ekonomicznych Studiów Porównawczych (WIIW), a w latach dziewięćdziesiątych był dyrektorem naukowym tegoż instytutu. Jego serdeczna pomoc dla wielu polskich ekonomistów, a przede wszystkim rady świadczone władzom III Rzeczypospolitej w ostatnich latach, zasługują na wysokie uznanie. Największe znaczenie ma jednak fakt, że Profesor Kazimierz Łaski ma bogaty dorobek naukowy, jest znanym i cenionym na Zachodzie ekonomistą, w minionych latach był zaliczany do grona najwybitniejszych ekonomistów austriackich (sic!).

Marian Noga, ekonomista, dobrze wykształcony profesor ( w Moskwie), choć nie w zakresie plagiatów, oficer WSW

Marian Noga, ekonomista, dobrze wykształcony profesor ( w Moskwie), choć nie w zakresie plagiatów, oficer WSW

prof. Marian Noga w serwisie NBP
Członek Rady Polityki Pieniężnej

Urodził się 24 maja 1946 r. w Nowym Sączu.

Studia ekonomiczne ukończył w 1969 r. w Wyższej Szkole Ekonomicznej we Wrocławiu (od 1974 r. Akademia Ekonomiczna im. Oskara Langego we Wrocławiu). Od 1969 r. pracownik naukowy tej uczelni; początkowo zatrudniony jako asystent (1969-1970), a następnie starszy asystent (1970-1976), adiunkt (1976-1986) oraz docent (1986-1993) w Instytucie Ekonomii. Zastępca Dyrektora w Instytucie Ekonomii (1987-1990), kierownik Katedry Makroekonomii (od 1990 r.), dziekan Wydziału Gospodarki Narodowej (1995-1999); od 1999 r. sprawuje funkcję rektora.

W 1976 r. uzyskał stopień doktora, w 1986 r. doktora habilitowanego, a w 1995 r. tytuł profesora nauk ekonomicznych; w 1998 r. mianowany na profesora zwyczajnego.

W latach 2000-2004 senator RP; przewodniczył senackiej Komisji Skarbu Państwa i Infrastruktury (2001-2004).

Jest autorem ponad 120 publikacji naukowych, w tym 4 monografii, podręcznika akademickiego oraz około 10 niepublikowanych raportów dla instytucji rządowych. W badaniach naukowych zajmuje się: teorią wzrostu gospodarczego ze szczególnym uwzględnieniem mierzenia dobrobytu społecznego, zagadnieniami polityki fiskalnej i monetarnej kraju w aspekcie koniunktury gospodarczej, ekonomicznym wymiarem ochrony środowiska.

Członek Rotary Club International we Wrocławiu. Prezydent Rotary Club Wrocław (2001/2002). Prezes Zarządu Głównego AZS (2001-2003).

♥

Marian Noga w Wikipedii 

………Był prezesem zarządu głównego Akademickiego Związku Sportowego (2001–2003), działa w Rotary Club. W pracy naukowej zajmuje się teorią wzrostu gospodarczego, polityką fiskalną i monetarną, ekonomicznymi aspektami ochrony środowiska. Ogłosił ponad 120 publikacji naukowych, w tym 4 monografie oraz podręcznik akademicki. W 1998 był jednym z recenzentów pracy doktorskiej Jerzego Jankowskiego, ówczesnego posła SLD, uznanej następnie za plagiat. Również w książce Makroekonomia Mariana Nogi znalazły się teksty zaczerpnięte z publikacji innych autorów.

♠

prof. dr hab.  Marian  Noga  w Bazie Ludzi Nauki 

Aktualne:

profesor zwyczajny  Wyższa Szkoła Bankowa we Wrocławiu

Nieaktualne:

  Wyższa Szkoła Bankowa w Poznaniu

  Wyższa Szkoła Zarządzania i Bankowości w Poznaniu; Filia we Wrocławiu

  Akademia Ekonomiczna im. Oskara Langego we Wrocławiu; Wydział Nauk Ekonomicznych; Instytut Ekonomii

profesor zwyczajny  Uniwersytet Ekonomiczny we Wrocławiu; Wydział Nauk Ekonomicznych; Instytut Ekonomii

  Wyższa Szkoła Zarządzania i Bankowości w Krakowie

 

♣

Prof. Marian Noga: „Muszę siebie oczyścić”

Wrocław Nasze Miasto ,2000-10-24

…..Ostatnio wydrukowany został podręcznik dla studentów „Makroekonomia” autorstwa Mariana Nogi. W wydawnictwie tym znalazły się m.in. fragmenty tekstów pięciu współpracowników obecnego rektora AE, którzy przed 7 laty przygotowali pod jego redakcją skrypt o takim samym tytule.

13 października br. opisało to „Słowo Polskie” w artykule „Rektor – plagiator”. Prof. Noga stwierdził na wczorajszej konferencji prasowej, że publikacja ta zawiera „pomówienia i insynuacje wobec mojej osoby”.

……Dlaczego podręcznik nie ma żadnych not bibliograficznych itp. odnośników? Nie ma ich nawet – przekonywał prof. Noga – najsłynniejszy na świecie amerykański podręcznik „Ekonomia” Samuelsona i Nordhausa, wznawiany kilkunastokrotnie i przetłumaczony na kilkadziesiąt języków.
– W przeciwieństwie do prac naukowych, podręczniki – wykładał dziennikarzom prof. Noga – są sumą pewnej standardowej wiedzy ekonomicznej. Są w nich rzeczy uniwersalne, z ogólnodostępnej skarbnicy myśli. Ewentualnemu zaborowi mogłyby podlegać tylko takie wartości intelektualne, jak układ i struktura podręcznika, czy zawarte w nim oceny. Jest natomiast śmieszne, żebym pytał współautorów skryptu pod moją redakcją, czy oni wyrażają zgodę na to, że ja będę pisał np. o krzywej Philipsa, czy wzorze Fischera. Gdybym się miał w moim podręczniku „Makroekonomia” powoływać na cytaty ze skryptu „Makroekonomia”, musiałbym się powoływać na samego siebie. Czysty narcyzm!…..

♣

Warszawska 25-31.03.2016

 

 

 

Wiktor Herer – ekonomista, wykładowca, ubek, oprawca „Anody”. doradca „Solidarności”

Wiktor Herer w katalogu IPN

Funkcjonariusz/pracownik/żołnierz aparatu bezpieczeństwa…..

….Inne informacje o funkcjonariuszu i służbie
W okresie od lipca do września 1945 starszy instruktor propagandy Zarządu Polityczno-Wychowawczego KBW. Z dniem 10.01.1952 przekazany do pracy w Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego.

♣

„Anoda” i jego oprawca

Piotr Bączek – Nasz Dziennik, 21.08.2014

….Herer urodził się 19 stycznia 1920 r. w Czerniowcach pod Lwowem.  ….Wiktor Herer związał się z komunistycznymi organizacjami w gimnazjum we Lwowie. Po latach w jednej z opinii stwierdzono, że „od najwcześniejszej młodości aktywny w ruchu rewolucyjnym”. W ankiecie podał, że jest „bezwyznaniowcem” i wskazał, że jest narodowości polskiej. Tymczasem w spisie kadry bezpieki sporządzonym w 1978 r. przez archiwum MSW podano „narodowość żydowska”.

Już w 1933 r. wstąpił do czerwonego harcerstwa, „Pionier”. Był też członkiem Komunistycznego Związku Młodzieży Zachodniej Ukrainy. W 1934 r. został zatrzymany za kolportaż nielegalnych ulotek propagujących komunizm. W związku z tym przeniósł się do Warszawy, gdzie w 1938 r. ukończył prywatne gimnazjum. W 1936 r. ponownie policja zatrzymała Herera, ale tym razem w więzieniu przebywał sześć tygodni.

W latach 1935-1938 działał w szkolnych przybudówkach nielegalnego Komunistycznego Związku Młodzieży. Przyjął pseudonim „Adaś”. W 1938 r. został sekretarzem Rewolucyjnego Związku Niezamożnej Młodzieży Polskiej, w tym też roku przeniósł się do Lwowa. Po wkroczeniu armii sowieckiej aktywnie działał w organizacjach komunistycznych. Przyjął obywatelstwo radzieckie, zajmował kierownicze stanowiska w komunistycznej organizacji młodzieżowej Komsomole, był też kierownikiem klubu „młodzieży robotniczej dzielnicy Łyczaków”.

Wstąpił na wydział rolny Politechniki Lwowskiej, potem przeniósł się na wydział ekonomiczny Instytutu Handlu Radzieckiego we Lwowie…..

Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej uciekł w głąb Związku Sowieckiego. W październiku 1941 r. rozpoczął studia w Tbilisi na wydziale ekonomicznym.

W 1943 r. przerwał studia i wstąpił do dywizji kościuszkowskiej. Herer ukończył szkołę oficerów polityczno-wychowawczych, znalazł się w korpusie oficerów oświatowych. Był kolejno zastępcą dowódcy plutonu gospodarczego, potem zastępcą dowódcy baterii w artyleryjskiej szkole w Tambowie, a następnie oficerem polityczno-oświatowym, instruktorem propagandy i lektorem pułku. W 1944 r. wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej.

Początkowo Herer – jak napisał w życiorysie, który zachował się w IPN – służył w 1. Dywizji Piechoty armii gen. Berlinga. W 1944 r. trafił do 3. Dywizji Piechoty, w której był lektorem w 3. pułku artylerii lekkiej. W sierpniu 1944 r. jednostka prowadziła walki na przyczółku warecko-magnuszewskim. W dniach 16-22 września oddziały te próbowały forsować Wisłę w rejonie Czerniakowa……

W 1945 r. po przekształceniu jego jednostki w Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego został starszym instruktorem polityczno-wychowawczym. …….

Z zachowanych w IPN dokumentów wynika, że we wrześniu 1945 r. został skierowany do służby w Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego i od razu został zastępcą kierownika Wydziału IV Departamentu V. Na to stanowisko osobiście rekomendowała go właśnie Brystygierowa, szefowa tego departamentu.

Herer bardzo szybko awansował w MBP. Po roku był już pełniącym obowiązki naczelnikiem wydziału. W 1945 r. miał stopień porucznika, cztery lata później już podpułkownika. Był jedną z ważniejszych osób w Departamencie V. Pamięć o nim przetrwała przez lata PRL, nawet w wydanej w 1981 r. podziemnej broszurze „Więźniowie polityczni w Polsce” napisano: „Jednym z wybitniejszych naczelników wydziałów był mjr Wiktor Herer […]. Prowadził on często śledztwa osobiście. […] W tym okresie prawie wszyscy aresztowani przechodzili przez ręce mjr. Herera”.

Przesłuchiwał m.in. Wiesława Chrzanowskiego,…….

W kwietniu 1946 r. Brystygierowa tak scharakteryzowała Herera: „Samodzielny, bardzo zdolny, posiada dobrą orientację, spryt i łatwość werbowania agentury. Myśli kategoriami kierownika swoim odcinkiem pracy w skali krajowej. Reaguje natychmiast na wszelkie fakty i zachodzące zjawiska w terenie. Daje WUBP jasne, konkretne wskazówki we wszystkich bieżących sprawach. W stosunku do swych pracowników jest wymagający, ale wskazuje dostateczną cierpliwość, by uczyć ich pracy i podciągać. Moralnie stoi na wysokim poziomie. Za dobrą pracę otrzymał premię pieniężną”.

W kolejnej charakterystyce służbowej stwierdzono: „Dobrze pracuje z agenturą, umie werbować, umie kierować agentem. Bardzo samodzielny, przejawia dużo wartościowej inicjatywy, orientuje się szybko. Decyzje podejmuje szybko, czasem jednakże niedostatecznie przemyślane”..…….

Na odcinku planowania i nauki

W październiku 1951 r. zastępca przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego skierował do szefa MBP wniosek o skierowanie Herera do pracy planowo-ekonomicznej w zespole wojskowym tej Komisji. PKPG powstała w 1949 r., była kształtowana na sowieckich wzorach i formą „superministerstwa”, które centralnie nadzorowało komunistyczną gospodarkę.”….W styczniu 1952 r. kierownictwo bezpieki przychyliło się do tego wniosku i Herer został przekazany do PKPG. Od tego czasu Herer uaktywnił się także na polu nauki, zajął się planowaniem ekonomicznym, wydał kilka prac, został wykładowcą uczelni…..

…. Leszek Żebrowski przytoczył wspomnienie W. Chrzanowskiego, który opowiadał, że Herera na zebranie kierownictwa „Solidarności” przyprowadził Jacek Kuroń: „W 1981 roku na posiedzeniu Komisji Krajowej ”Solidarności„ w Gdańsku Jacek Kuroń przyprowadził nową grupę doradców. Opowiadał to prof. Wiesław Chrzanowski, współtwórca statutu związku. Usiadł koło niego starszy pan, który wydał się Chrzanowskiemu znajomy, jednak skojarzenia wydawały się niemożliwe. Gdy Jacek Kuroń przedstawił ekspertów, okazało się, że to Wiktor Herer… nowy specjalista od rolnictwa. Tu profesor Chrzanowski nie wytrzymał. Wstał i powiedział, że ’przecież ten człowiek to jest ubek, który nas przesłuchiwał’.

Kuroń na to odpowiedział: ’jak wam się nie podoba, to możecie wyjść’. Podczas przesłuchania Herer powiedział Chrzanowskiemu, że jego i jego kolegów chce nie tylko unicestwić fizycznie, ale i pohańbić w oczach społeczeństwa, zohydzić moralnie”.

Nie bez racji Leszek Żebrowski podsumował: „Jego kwalifikacją na doradcę od rolnictwa było chyba to, że jego ofiary leżą w ziemi”.

Mimo to Herer został działaczem „Solidarności”. Opublikował w „Tygodniku Solidarność”, razem z Władysławem Sadowskim, kilka artykułów ekonomicznych….W połowie lat 80. był współautorem książki „U źródeł polskiego kryzysu”. W 1989 r., wspólnie z Władysławem Sadowskim i Tadeuszem Kowalikiem, krytykował z pozycji lewicowych plan Balcerowicza.

♥

Strona prof. Mirosława Dakowskiego

ZDERZENIA Z BARIERAMI ROZWOJU – A TORTUROWANIE RODOWICZA-ANODY Drukuj Email
Wpisał: Mirosław Dakowski
15.01.2009.
ZDERZENIA Z BARIERAMI ROZWOJU

Przygotowując się na Sąd Boży palę zbędne książki (na pohybel GAZOWATYM). Natknąłem się dziś w piwnicy na książkę :

Wiktor Herer Władysław Sadowski

ZDERZENIA Z BARIERAMI ROZWOJU

Państwowe Wydawnictwo Ekonomiczne Warszawa 1989

Prof. Wiktor Herer był w 1980-tym ekonomistą – reformatorem partyjnym. Przyjeżdżał, m.inn. do Inst. Badań Jądrowych w Świerku z wykładami na temat „reform”. Jak na „komucha” pięknie mówił. Mój przyjaciel Andrzej nawet się z nim zbliżył. Później się okazało, że uprzednio był on (WH) w jakichś „strukturach siłowych”, co ostudziło zapał reformatorów świerkowych. Ale „nikomu nie szkodził”…., wg. słów „profesora”.

♥

Ubecy a ideolodzy

Jerzy Robert Nowak „Zbrodnie UB” Warszawa 2001 http://www.jerzyrobertnowak.com/

…..Prawdziwie szokującym okazało się dla mnie odkrycie, znany przeze mnie od lat ekonomista – profesor Wiktor Herer w swoim czasie przez kilka lat pracował jako naczelnik w Departamencie V Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego pod kierownictwem osławionej Julii Brystygierowej.
W wydanej w 1981 r. w Gdańsku przez podziemne wydawnictwo Młodej Polski książce „Więźniowie polityczni w Polsce” C. Leopolda i K. Lechickiego (właściwe nazwiska A. Rybickiego i A.J. Wręgi) pisano na s. 11: Jednym z wybitniejszych naczelników wydziałów mjr Wiktor Herer, absolwent ekonomii w Tbilisi, późniejszy profesor i wicedyrektor Instytutu Planowania przy Radzie Ministrów.
Prowadził on często śledztwa osobiście. Jesienią 1945 r. prawie wszyscy aresztowani w Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego przechodzili przez ręce mjr. Herera…….

Zbigniew Messner – ekonomista, od studenta do rektora na Akademii Ekonomicznej w Katowicach, b. premier, PZPR

Zbigniew Messner w Wikipedii 

Zbigniew Messner (ur. 13 marca 1929 w Stryju, zm. 10 stycznia 2014 w Warszawie) – polski ekonomista, pracownik naukowy, działacz państwowy, premier PRL w latach 1985–1988, poseł na Sejm PRL IX kadencji, profesor.

…Studia ukończył w 1953 roku w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Katowicach, a w 1961 roku doktoryzował się na tej uczelni. W 1977 roku uzyskał tytuł profesora zwyczajnego. Od 1968 był prorektorem, a od 1975 do 1982 roku rektorem tej uczelni…..

Członek PZPR; od 1981 w Biurze Politycznym KC, równolegle sekretarz KW PZPR w województwie katowickim.

Wicepremier ds. ekonomicznych od 1983 roku. Poseł na Sejm w latach 1985–1989. 6 listopada 1985 roku – po mianowaniu Wojciecha Jaruzelskiego na funkcję Przewodniczącego Rady Państwa – powołany na Prezesa Rady Ministrów….. Z powodu porażki w referendum 19 września 1988 roku Messner złożył dymisję z funkcji premiera. Kandydował bez powodzenia na posła w czerwcowych wyborach z 1989 roku. W Biurze Politycznym pozostawał do X plenum KC PZPR w grudniu 1988 roku, kiedy to Wojciech Jaruzelski przeprowadził rekonstrukcję BP…Po 1989 roku powrócił do działalności naukowej. Jest autorem licznych książek i publikacji z zakresu ekonomii, przede wszystkim zastosowań informatyki w ekonomii i rachunkowości. Ostatnia publikacja książkowa: Teoretyczne podstawy rachunkowości (Warszawa 1994). Był także przewodniczącym Komisji Egzaminacyjnej Krajowej Izby Biegłych Rewidentów, a także prezesem Stowarzyszenia Księgowych…..W 1986 został doktorem honoris causa Uniwersytetu Marcina Lutra w Halle i Wittenberdze.

♣

Odnowienie doktoratu prof. Zbigniewa Messnera

  STOWARZYSZENIE KSIĘGOWYCH W POLSCE

Ponad pół wieku mięło od dnia obrony pracy doktorskiej przez prof. Zbigniewa Messnera (27 czerwca 1961 r.) na Wydziale Przemysłu Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Katowicach. Profesor osiągnął w życiu wiele sukcesów naukowych i pedagogicznych. Wypromował  ponad 500 magistrów i dyplomowanych ekonomistów,   20 doktorów nauk ekonomicznych, zrecenzował 27 prac doktorskich, 10 rozpraw habilitacyjnych, 15 wniosków o nadanie tytułu naukowego profesora, opublikował ponad 200 prac i artykułów naukowych. Prowadził również intensywną działalność polityczną i społeczną. Wiele Profesorowi zawdzięcza środowisko księgowych i biegłych rewidentów, na rzecz których od wielu lat pracuje. Od 1957 roku prof. Zbigniew Messner jest członkiem Stowarzyszenia Księgowych w Polsce, a od 2003 r. jego prezesem.Decyzja Senatu Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach o odnowieniu doktoratu jest wyrazem uznania dla wybitnych wychowanków Uczelni. To szczególna forma uhonorowania przez władze uczelni, z którą prof. Zbigniew Messner jest związany od  początków swojej kariery naukowej.

♣

Człowiek spoza układów

Jan Cofałka – Przegląd 11/2009

…..Od studenta do rektora

W 1948 r. jest już na studiach. Studiuje, a potem pracuje, ciągle na tej samej uczelni, która kilka razy zmieniała nazwę. Po wojnie było to prywatne, powstałe jeszcze w 1937 r., Wyższe Studium Nauk Społeczno-Gospodarczych w Katowicach. Na pierwszym roku płaci więc czesne. Po roku szkołę upaństwowiono i nazwano Wyższą Szkołą Administracji Gospodarczej. Potem przemianowano ją na Wyższą Szkołę Ekonomiczną, od 1974 r. staje się Akademią Ekonomiczną im. Karola Adamieckiego.
W 1951 r. kończy studia pierwszego stopnia, licencjackie. Studia magisterskie musi robić na WSE w Krakowie, bo katowicka uczelnia nie miała jeszcze uprawnień magisterskich. Po studiach zostaje asystentem na macierzystej uczelni. W 1961 r. doktoryzuje się, a w 1969 r. przygotowuje pierwszą na swojej uczelni habilitację. Tytuł profesora nadzwyczajnego otrzymuje w 1972 r., a zwyczajnego w 1977 r. Od 1968 do 1975 r. jest prorektorem, a następnie rektorem macierzystej uczelni.
Wtedy jednak rektorem było się z nominacji, więc kiedy w burzliwym roku 1981, w pierwszych wolnych wyborach, w tajnym głosowaniu (był jednym z sześciu z ponad 90 nominowanych rektorów, których w ten sposób wybrano) wybrano go na rektora ponownie, miał prawo odczuwać z tego powodu satysfakcję.
Jeszcze bardziej będzie cenił fakt wybrania go na kierownika Katedry Rachunkowości, kiedy po dziesięciu latach, z ponabijanymi w Warszawie guzami, powraca na macierzystą uczelnię.

Premier w skrajnych warunkach

Profesor był cenionym uczonym, miał mocną pozycję na uczelni, poparcie kadry naukowej i społeczności akademickiej oraz ułożone, stabilne życie rodzinne, co wysoko cenił. Wcześniej odmawiał przyjęcia proponowanych mu stanowisk.

♣

Nie żyje Zbigniew Messner

interia.pl..

….w Warszawie zmarł profesor Zbigniew Messner, ekonomista – premier w latach 1985-1988. Miał 84 lata…Zbigniew Messner był między innymi rektorem Akademii Ekonomicznej w Katowicach, na której doktoryzował się i uzyskał profesurę. Od 1981 roku zasiadał w Biurze Politycznym Komitetu Centralnego PZPR, kierował Komitetem Wojewódzkim partii w Katowicach

Zbigniew Messner był między innymi rektorem Akademii Ekonomicznej w Katowicach, na której doktoryzował się i uzyskał profesurę. Od 1981 roku zasiadał w Biurze Politycznym Komitetu Centralnego PZPR, kierował Komitetem Wojewódzkim partii w Katowicach

zytaj więcej na http://fakty.interia.pl/polska/news-nie-zyje-zbigniew-messner,nId,1087854?utm_source=paste&utm_medium=paste&utm_campaign=firefox

Zbigniew Messner był między innymi rektorem Akademii Ekonomicznej w Katowicach, na której doktoryzował się i uzyskał profesurę. Od 1981 roku zasiadał w Biurze Politycznym Komitetu Centralnego PZPR, kierował Komitetem Wojewódzkim partii w Katowicach.

Czytaj więcej na http://fakty.interia.pl/polska/news-nie-zyje-zbigniew-messner,nId,1087854?utm_source=paste&utm_medium=paste&utm_campaign=firefox

Zbigniew Messner był między innymi rektorem Akademii Ekonomicznej w Katowicach, na której doktoryzował się i uzyskał profesurę. Od 1981 roku zasiadał w Biurze Politycznym Komitetu Centralnego PZPR, kierował Komitetem Wojewódzkim partii w Katowicach.Czytaj więcej na http://fakty.interia.pl/polska/news-nie-zyje-zbigniew-messner,nId,1087854?utm_source=paste&utm_medium=paste&utm_campaign=firefox

 

Gabriel Temkin – ekonomista, prof. przy KC PZPR, też w USA i w Kanadzie

Gabriel Temkin w Wikipedii

Gabriel Temkin (ur. 16 lutego 1921, Łódź – zm. 15 lipca 2006, Sarasota, USA) – polski ekonomista, profesor Wyższej Szkoły Nauk Społecznych i Brock University w Kanadzie.

…Od wybuchu II wojny światowej przebywał na terenie ZSRR, następnie jako żołnierz Armii Czerwonej walczył na froncie austriackim.

Po wojnie w 1946 powraca do Łodzi, gdzie kontynuuje studia na Wydziale Prawno-Ekonomicznym Uniwersytetu Łódzkiego. W tym też roku wstępuje do Polskiej Partii Robotniczej. Od 1949 do 1957 praca w Dwuletniej Szkole przy Komitecie Centralnym PZPR (od asystenta do zastępcy dyrektora), od 1957 do 1968 praca w Wyższej Szkole Nauk Społecznych przy KC PZPR (od pracownika naukowego do zastępcy dziekana w Katedrze Ekonomii Politycznej). W latach 1959-1968 doradca ekonomiczny Wicepremiera PRL.

Pod koniec 1968 wyjechał z żoną i dwójką dzieci do USA….

♠

Biogram Gabriela Temkina na stronach Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego

 

GABRIEL TEMKIN

16.02.1921 – 15.07. 2006

Zachłannie czytający  i wcześnie zaangażowany w  ruchu politycznym, w wieku niespełna lat 16-tu jest członkiem KZMP, aż do rozwiązania partii komunistycznej przez Komintern, czyli trochę ponad rok.  Jego wczesne zainteresowanie procesami gospodarczymi i nauką ekonomii było inspirowane głównie  młodzieńczymi lekturami marksistowskimi: Kautsky, Bucharin,Lenin, Engels i  Marks, między innymi.

Inwazja niemiecka 1939 r. bezpośrednio  zagroziła polskim Żydom zagładą; ale gdy Związek Radziecki na zasadzie paktu /Ribentrop-Mołotow/ zajął  wschodnie  polskie tereny, pilnie strzeżona  granica stała się na pewien okres czasu prawie amorficzna  i  tysiące Żydów polskich skorzystało z tej szansy na przeżycie, uciekając na Wschód. TEMKIN znalazl się, wraz ze swoją młodzieńczą miłością i przyszłą żoną, Hanną, najpierw na Uralu, gdzie przez krótki okres czasu  pracował w kopalni węgla, a  od kwietnia 1940 do inwazji Niemiec na Związek Radziecki , 22 czerwca 1941r,  w Homlu, zatrudniony jako tkacz w Spółdzielni  „Gomtekstil”. Jednocześnie  uczył się w „Wieczorowej szkole średniej dla młodzieży pracującej” /zajęcia pięć razy na tydzień, od 7-mej do 10-tej wieczorem/ pragnąc zrealizować marzenie o dostępie do studiów wyższych.
……W lipcu 1941 został powołany do wojska. Przeżył  ponad rok służby w „Batalionach  Pracy”, kopiąc okopy przeciwtankowe w pobliżu linii frontowych, dopóki takie linie były; przeżył niemiecki obóz  jeniecki, skąd uciekał dwukrotnie; przeżył obóz NKWD  sprawdzający  „lojalność”  byłych jeńców wojennych, i tyfus plamisty; powtórnie zmobilizowany przeżyl ponad dwa lata służby frontowej  w  pułku piechoty nr 458, 78 dywizji piechoty i awansując od szeregowca do starszego sierżanta w jednostce zwiadowczej  i tlumacza pułku,  przeszedł z nim w bojach od Kałacza nad Dnieprem do Budapesztu i Austrii. Swoje dramatyczne losy wojenne TEMKIN opisał w książce, wydanej w 1998r. „My Just War. The Memoir of a Jewish Red Army Soldier in World War II”, Presidio Press, Novato, USA…….
…. Zdemobilizowany w pażdzierniku 1945; nagrodzony orderami: „Za Otwagu”, „Krasnaja Zwiezda”,  i  „Sława 3-go stopnia” udał się do Leningradu, gdzie Hanna byla już w tym czasie studentką Wydziału Filozofii Uniwersytetu Leningradzkiego, i po zdaniu egzaminów wstępnych,  został przyjęty na pierwszy rok studiów na
Wydziale Ekonomicznym  Uniwersytetu Leningradzkiego.

W lipcu 1946 r. TEMKIN, wraz żoną, wraca do Łodzi; kontynuuje studia  na Wydziale Prawno-Ekonomicznym Uniwersytetu Łódzkiego, które  ukończy  w 1949 r., uzyskując  tytuł Magistra Nauk Ekonomicznych. W 1946 r. wstępuje do PPR. W 1948-1949  pracuje  w bibliotece Rocznej Szkoły PPR, w Łodzi.

W 1949 r., TEMKIN otrzymuje ofertę pracy w  Warszawie;  tu zaczyna się nowy  rozdział jego życia: praca naukowa  i pedagogiczna.

1949-1951- asystent w Katedrze Ekonomii Politycznej  Dwuletniej Szkoły przy KC
PZPR
1951-1954   – zastępca kierownika Katedry Ekonomii Politycznej.
1955-1957   – zastępca dyrektora Dwuletniej Szkoły przy KC PZPR.
1957-1962   – pracownik naukowy Katedry Ekonomii Politycznej Wyższej Szkoły                       Nauk Społecznych przy KC PZPR
1962-1968  –  Docent w Katedrze Ekonomii Politycznej Wyższej Szkoły Nauk                 Społecznych.
1966-1968  –  Zastępca dziekana, tamże
1959-1968   – Doradca ekonomiczny Wicepremiera PRL
…..

Gdy na początku lat pięćdziesiątych powołany zostaje Instytut  Nauk Społecznych przy KC PZPR, TEMKIN współpracuje  z  tą  placówką, prowadząc konsultacje dla „aspirantów”, przygotowujących prace doktorskie. Jednak jego własna praca badawcza nie rozwija się pomyślnie, napotykając na  poważne kłopoty natury teoretycznej i ideologicznej.  Rozczarowany rezultatem pracy nad własnym  doktoratem, zniszczy ponad 150 stron napisanego i zaakceptowanego już tekstu. ….
….W okresie 1954-1956, gdy coraz wyraźniejszy staje się  w PZPR ferment ideologiczny i narasta opór przeciwko  zakłamaniu ideowemu, spadkowi poziomu życiowego, gdy rośnie żądanie demokracji wewnątrz partyjnej, jednym słowem gdy zbliżał się tzw. Polski Październik,TEMKIN był  zaangażowany na rzecz ruchu reformy politycznej w swoim środowisku, a listy  anonimowe, pełne gróźb i antysemickich wyzwisk, adresowane do niego, wyraźnie wskazywały nadawcę. ….
…..Na podstawie pracy: Karola Marksa obraz gospodarki komunistycznej    TEMKIN uzyskał stopień naukowy Doktora Nauk Ekonomicznych, nadany przez Radę Wydziału Ekonomii Politycznej Uniwersytetu Warszawskiego, 25 marca 1961 r.
…..Praca: Marks i  idea pieniądza pracy stała się podstawą  przewodu habilitacyjnegoTEMKINA i uzyskania stopnia naukowego Docenta, który nadała mu   Rada Wydziału Ekonomicznego Wyższej Szkoły Nauk Społecznych przy KC PZPR, w Warszawie, 14 listopada 1961 r.
W 1965 roku, książka „Marks i  idea pieniądza pracy”, otrzymała  nagrodę Ministra Szkolnictwa Wyższego,  za „szczególne osiągnięcia w dziedzinie badań naukowych”. ….
…..
W końcu 1968 roku TEMKIN wraz rodziną, żoną, Hanną, synem Henrykiem i córką – Heleną, opuścił Polskę.

W Kanadzie i USA zacząl się trzeci etap życia TEMKINA. Po początkowym, tymczasowym okresie     w USA, TEMKIN przyjął ofertę z Brock University, w St. Catharines, w Kanadzie. Tutaj też, w Brock University, średniej wielkości nowej Szkole Wyższej jakich wiele powstało  w końcu lat 1950-tych i  w 1960-tych w Kanadzie jak i w USA, TEMKIN wrócił w pełnym wymiarze do nauczania, pracy, którą lubił, a życie w spokojnym, niewielkim  mieście Kanadyjskim, malowniczo położonym nad wielkim jeziorem Ontario i bardzo blisko Wodospadu Niagary, sprzyjało odzyskaniu równowagi ducha.
TEMKIN budował swoje kursy wykładów od podstaw, systematycznie nad nimi pracując, rozwijając i ulepszając, wprowadzając niemal rok rocznie nowe materiały, omawiając i analizując najnowsze osiągnięcia w dziedzinie nauki ekonomii. Wykładał Comparative Economic Systems oraz Historię Myśli Ekonomicznej. Mial dobre stosunki ze studentami, jak świadczą liczne listy, które pisali do niego z różnych stron świata, długo po ukończeniu studiów w Brock, zarówno z Kanady, USA,  Anglii i czasem z Niemiec,  jak i z  nowych krajów w Afryce, a czasem  i z wysp o wciąż jeszcze egzotycznie brzmiących nazwach, jego byli studenci.
Po pewnej przerwie, wrócił również do publikowania.

Miejsca pracy i zajmowane stanowiska

1969                  Columbia University, New York, visiting scholar
1970                  New York State University, Department of Economics,
Stony Brook, visiting lecturer
1970 – 1986      Brock University, Professor, Department of Economics,
St.Catharines, Ontario, Canada.
1986 – 1991       Professor, Department of Economics, part-time
1991 –             Brock University nadaje TEMKINOWI  tytuł: Professor Emeritus.

♣

Łukasz Czuma -prof. KUL, ekonomista, opozycjonista, zasłużony na polu zohydzania socjalizmu

prof. dr hab.  Łukasz  Czuma  w bazie Nauka Polska – Ludzie nauki

Dyscypliny KBN: ekonomia
Specjalności: historia doktryn politycznych i ekonomicznych, historia doktryn społeczno-prawnych, historia gospodarcza Polski XX w., katolicka nauka społeczna
Miejsca pracy: (juz nie)Aktualne:

Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II; Wydział Nauk Społecznych; Instytut Ekonomii i Zarządzania

Wyższa Szkoła Służby Społecznej im. ks. Franciszka Blachnickiego w Suwałkach (w likwidacji)

Państwowa Wyższa Szkoła Techniczno-Ekonomiczna im. ks. Bronisława Markiewicza w Jarosławiu; Instytut Ekonomii i Zarządzania

Wyższa Szkoła Menedżerska w Legnicy; Wydział Zarządzania i Marketingu

profesor zwyczajny Wyższa Szkoła Biznesu – National Louis University w Nowym Sączu; Wydział Zamiejscowy w Tarnowie; Zakład Ekonomii Nauk Społecznych i Prawa
Nieaktualne:

Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II; Wydział Nauk Społecznych; Instytut Ekonomii

Wyższa Szkoła Zarządzania i Przedsiębiorczości im. B. Jańskiego w Łomży

Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa im. ks. Bronisława Markiewicza w Jarosławiu; Instytut Ekonomii i Zarządzania

Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II; Wydział Zamiejscowy Nauk Prawnych i Ekonomicznych w Tomaszowie Lubelskim; Katedra Ekonomii i Historii Myśli Ekonomicznej

Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa im. ks. Bronisława Markiewicza w Jarosławiu; Instytut Zarządzania i Marketingu

Wyższa Szkoła Menedżerska w Legnicy; Wydział Ekonomii

Pełnione funkcje: (juz nie) Aktualne:

Kierownik Wyższa Szkoła Biznesu – National Louis University w Nowym Sączu; Wydział Zamiejscowy w Tarnowie; Zakład Ekonomii Nauk Społecznych i Prawa
Nieaktualne:

Kurator Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II; Wydział Zamiejscowy Nauk Prawnych i Ekonomicznych w Tomaszowie Lubelskim; Katedra Ekonomii i Historii Myśli Ekonomicznej

Prorektor Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa im. ks. Bronisława Markiewicza w Jarosławiu

♠

Czuma Łukasz

przesłuchanie Łukasza Czumy

strona rodziny Czumów

♠

Łukasz Ignacy Czuma w Wikipedii

♠

Zmarł prof. Łukasz Czuma

serwis KUL

31 maja zmarł prof. Łukasz Czuma, emerytowany profesor KUL; Kierownik Sekcji Ekonomii (1994-97); Kierownik Katedry Teorii Ekonomii (1984-2007); po reaktywacji Sekcji Ekonomii KUL autor programu studiów ekonomicznych; działacz opozycyjny.

Msza św. żałobna zostanie odprawiona w środę, 6 czerwca o godz. 13.30 w Kościele Akademickim KUL, uroczystości pogrzebowe odbędą się na cmentarzu przy ul. Lipowej w Lublinie.

Urodził się w 1935 r. w Zakopanem. W 1958 r. uzyskał magisterium z filozofii na KUL, w 1962 r. obronił doktorat, rozprawę habilitacyjną z filozofii społecznej i gospodarczej przedstawił w 1972 r., jednak została ona zatwierdzona przez władze PRL dopiero w 1981 r.

Pracę na KUL rozpoczął w 1961 r., najpierw jako asystent, później adiunkt (1964), następnie docent (1985) i profesor (1992). W latach 80. i 90. wykładał również w Instytucie Wyższej Kultury Religijnej.

Jego zainteresowania naukowe obejmowały teorię ekonomii, doktryny ekonomiczne i polityczne, katolicką naukę społeczną, historię gospodarczą Polski i świata.

W latach 1970-71 był więziony pod zarzutem przynależności do nielegalnej, niepodległościowej organizacji „Ruch”. W latach 1980-81 przewodniczył uczelnianej komisji NSZZ „Solidarność”. W 1984 r. oskarżany przez prokuraturę lubelska o „zohydzanie socjalizmu”, w 1985 o przynależność do nielegalnych struktur „Solidarności”.

W 2007 r. odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi na rzecz przemian demokratycznych w Polsce.

Jest autorem licznych prac z zakresu ekonomii i historii, m.in.: Francois Perroux teoria wzrostu zharmonizowanego a wzrost gospodarczy południowych Włoch (1973), Niemarksistowska teoria ekonomii (1989), Zmiany gospodarcze w Polsce XX wieku (1990), Wprowadzenie do ekonomii (1992), Katolicka nauka społeczna (1993), Doktryny ekonomiczne (1997 wraz z A. Jaroszem); w 1996 r. ukazały się jego, napisane wspólnie z braćmi ks. H. Czumą, A. Czumą, B. Czumą, Wspomnienia z PRL-u.

♠

Profesor Łukasz Czuma – pierwszy Rektor WSZIP im Bogdana Jańskiego w Łomży nie żyje

serwis Łomży

W wieku 77 lat, odszedł Łukasz Czuma, profesor KUL, aktywny opozycjonista z czasów PRL, pierwszy wieloletni Rektor WSZIP im Bogdana Jańskiego w Łomży.
– Profesor Łukasz Czuma, to postać niezwykła w historii polskiej nauki, działalności opozycyjnej w trudnych komunistycznych czasach. Człowiek o wielkich walorach osobistych – podkreślają naukowcy z Łomży, którzy przez wiele lat mieli przyjemność go poznać i z nim współpracować.

Manfred Gorywoda – dr. ekonomista, wicepremier, KC PZPR, działacz ZSP, współpracownik wywiadu w SGPiS, jako „Werk” prowadził systematyczną pene­trację środowiska studenckiego

 

Manfred Gorywoda w Polskim Serwisie Naukowym

Manfred Gorywoda (ur. 31 sierpnia 1942 w Łanach koło Koźla, województwo opolskie) – działacz państwowy w okresie PRL, wicepremier, poseł IX kadencji, ekonomista.

Życiorys

Urodził się w rodzinie chłopskiej. W 1965 ukończył Szkołę Główną Planowania i Statystyki w Warszawie; w 1975 obronił doktorat nauk ekonomicznych. Od 1962 był członkiem PZPR (do rozwiązania partii), zajmował wiele stanowisk w kierownictwie. Od lutego 1980 do lipca 1981 był zastępcą członka Komitetu Centralnego, od lipca 1982 członkiem KC, od grudnia 1987 do lipca 1989 zastępcą członka Biura Politycznego KC, od lipca 1989 członkiem Biura Politycznego, od lipca 1982 do lutego 1984 sekretarzem KC.

Po studiach pracował do 1971 w SGPiS, następnie w aparacie partyjnym. Był zastępcą Wydziału Ekonomicznego KOC (1975–1977), następnie kierownikiem Wydziału Planowania i Analiz Gospodarczych KC (1977–1980). Od listopada 1987 był ponadto I sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Katowicach.

W lutym 1980 został mianowany kierownikiem Zespołu Doradców Ekonomicznych Prezesa Rady Ministrów; w listopadzie 1983 powołany na stanowisko wicepremiera i przewodniczącego Komisji Planowania przy Radzie Ministrów w rządzie Jaruzelskiego. Pełnił obie funkcje do października 1987, także w gabinecie Zbigniewa Messnera.

Poseł na Sejm PRL IX kadencji (1985–1989); w latach 1969–1971 wiceprzewodniczący Rady Naczelnej Związku Studentów Polskich. We wrześniu 1985 klub sportowy Ruch Chorzów nadał mu tytuł honorowego prezesa.

Mąż profesor Krystyny Michałowskiej-Gorywody.

♠

Sławomir Cenckiewicz „Długie ramię Moskwy„ Zysk i s-ka. 2011

S,167068

W planowanym składzie rezydentury warszawskiej obsługującej SGPiS wymieniono również innego z późniejszych członków KC PZPR i Biura Polityczne­go— Manfreda Gorywodę, który wówczas był czołowym działaczem Zrzeszenia Studentów Polskich na uczelni. Początkowo był kandydatem na współpracownika Zarządu II, ale w sprawozdaniu za rok 1966 figuruje już jako współpracownik wywiadu wojskowego, choć stosowną, deklarację podpisał dopiero w październiku 1%7 r.¹⁰⁵ Gorywoda został wskazany przez II sekretarza Komitetu Zakładowego PZPR w SGPiS Jana Giezgałe, który na co dzień współpracował z SB, ale pomagał również wojsku¹⁰⁶. Późniejszy bliski współpracownik gen. Wojciecha Jaruzelskiego był młody (25 lat), znał języki obce, podróżował po zachodniej Europie, a jednocześnie podkreślał swoją lojalność wobec Polski Ludowej i nie stronił od kontaktów z tajnymi służbami. Był asystentem w Katedrze Międzynarodowych Stosunków Gospodarczych na Wydziale Handlu Zagranicznego SGPiS i kandydo­wał na przewodniczącego Rady Okręgowej ZSP. Gorywoda spełniał więc wszyst­kie kryteria dobrego współpracownika Zarządu II:

Dla nas stanowisko przewodniczącego Rady] O [kręgowej] ZSP daje możliwość doskonałej penetracji wszystkich kontaktów uczelni z zagranicą (każdy wyjazd jest akceptowany przez RO ZSP).

Sprowadzając rozmowę na temat naszej dotychczasowej współpracy, dałem Gorywodzie do zrozumienia, iż należałoby ten nasz kontakt prawnie usankcjonować. Gorywoda w tej sytuacji, uśmiechając się, dodał, że jeżeli doj­rzały ku temu warunki, to on osobiście nie sprzeciwia się takiemu rozwiązaniu sprawy. Wtedy podałem mojemu rozmówcy deklarację do podpisania, którą po przeczytaniu podpisał.

Gorywoda poinformował mnie następnie, że będąc jeszcze w gimnazjum w Koźlu, współpracował z miejscową milicją, a później w Warszawie na SGPiS i MSW. Współpraca ta sprowadzała się do charakteryzowania znanych mu studentów z tytułu zajmowanego stanowiska lub relacjonowania różnych zjawisk na uczelni z punktu widzenia działacza młodzieżowego. Była to współpraca bez żadnego zobowiązania¹⁰⁷.

Trzy dni po tym spotkaniu Manfred Gorywoda został przewodniczącym Rady Okręgowej ZSP. Należał do najaktywniejszych współpracowników wywiadu w SGPiS. Jako „Werk” prowadził działalność typowniczą i „systematyczną pene­trację środowiska studenckiego”¹⁰⁸.

.

¹⁰⁵IPN BU 00234/306/2, Plan pracy sekcji ds. wyższych uczelni..., k. 24; ibidem, Spra­wozdanie z pracy sekcji…, k. 35; IPN BU 00335/93/4, Deklaracja M. Gorywody o współ­pracy z wywiadem wojskowym PRL, Warszawa 26 X 1967, k. 51.

^mIPN BU 00335/93/4, Wniosek o wytypowanie kandydata na agenta [Manfreda Go­rywody], Warszawa, 16 XII 1966

¹⁰⁸ Ibidem, Notatka służbowa, Warszawa, 12 VII 1968, k. 57. Gorywoda współpracował realnie do 1972 r., gdyż awanse i aktywność partyjna (praca w KC PZPR) uniemoż­iwiały prowadzenie działalności agenturalno-wywiadowczej. W 1980 r., ze względu na mianowanie go kierownikiem Zespołu Doradców Ekonomicznych Prezesa Rady Mini­strów, akta „Werka” zostały złożone w archiwum. W okresie współpracy z Oddziałem VI i Oddziałem X Zarządu II Gorywoda miał dwóch oficerów prowadzących: mjr/ppłk. Z. Nowaka i por. Jerzego Jerschinę. W spotkaniach z „Werkiem” uczestniczył także ppłk Mirosław Wojciechowski (por. ibidem, k. 58-59, 67-69, 83-84).

♠

serwis  -polscy posłowie

 Imię i nazwisko: Manfred Gorywoda

Kadencja sejmowa: IX kadencja 1985 – 1989

Ugrupowanie polityczne: PZPR

Data slubowania: 1985-11-06

Komisje Sejmowe: Komisja Wspolpracy Gospodarczej z Zagranica

Okreg wyborczy: Lista Krajowa

Tytul/stopien naukowy: dr nauk ekonomicznych

Adam Krzyżanowski – wybitny ekonomista, prof. UJ, członek Krajowej Rady Narodowej, okresowo usunięty z uczelni

 

Adam Krzyżanowski – wybitny ekonomista, prof. UJ,

członek Krajowej Rady Narodowej, okresowo usunięty z uczelni

Adam Alojzy Krzyżanowski, w Wikipedii

(ur. 19 stycznia 1873 w Krakowie, zm. 29 stycznia 1963 w Krakowie) – ekonomista polski, teoretyk polskiego libertarianizmu, profesor i prorektor Uniwersytetu Jagiellońskiego, prezes Polskiej Akademii Umiejętności, poseł na Sejm II RP II i III kadencji, do Krajowej Rady Narodowej oraz na powojenny Sejm Ustawodawczy. ….

….Prowadził wykłady i seminaria w ramach tajnego nauczania uniwersyteckiego. Po wojnie kierował Katedrą Ekonomii Politycznej; w 1949 emerytowany, powrócił jeszcze do pracy na uczelni w 1957 jako pracownik naukowy Katedry Ekonomii Politycznej (od 1959 pod zmienioną nazwą Katedra Ekonomii Politycznej i Polityki Ekonomicznej), kończąc ostatecznie pracę na uniwersytecie w 1960. …..W latach 1957–1958, kiedy krakowskie środowisko naukowe próbowało powołać ponownie do życia akademię (co ostatecznie zakończyło się niepowodzeniem oraz utworzeniem przez władze Oddziału Krakowskiego PAN), pełnił funkcję prezesa PAU. Nie zgodził się na wysunięcie jego kandydatury na członka Polskiej Akademii Nauk. ……Po wojnie Krzyżanowski brał udział w rozmowach w Moskwie w czerwcu 1945 i powołaniu Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej z Edwardem Osóbką-Morawskim na czele. Był członkiem Krajowej Rady Narodowej (1945–1947), a w latach 1947–1949 posłem na Sejm Ustawodawczy z ramienia Stronnictwa Demokratycznego. Został odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Polonia Restituta.

♠

Prezesi Towarzystwa Ekonomicznego w Krakowie

Adam Krzyżanowski (1873–1963)

6 listopada 1939 r. wraz z innymi profesorami Uniwersytetu Jagiellońskiego został aresztowany oraz wywieziony do obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen. Po wyjściu z obozu zaangażował się w konspiracyjne nauczanie uniwersyteckie. Po wojnie – w 1947 r. – został posłem na Sejm, ale w 1949 r. w obliczu zmieniającej się atmosfery politycznej po raz drugi w życiu zrzekł się mandatu poselskiego.

Od momentu powojennego reaktywowania Uniwersytetu Jagiellońskiego prowadził w nim zajęcia jako profesor ekonomii politycznej. W 1948 r., mimo sprzeciwu środowiska naukowego, został przeniesiony na emeryturę. Do pracy wykładowcy akademickiego wrócił dopiero w 1957 r. W 1958 r. otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1960 r. ponownie przeszedł na emeryturę.

Adam Krzyżanowski był jednym z założycieli Towarzystwa Ekonomicznego w Krakowie.,,

 ♣

Adam Krzyżanowski – biogram

Ośrodek Myśli Politycznej – Home Krakowscy myśliciele polityczni Adam Krzyżanowski Adam Krzyżanowski – biogram

….W listopadzie 1939 r. został wraz z grupą profesorów UJ aresztowany przez Niemców i przez kilka miesięcy przebywał w obozie w Sachsenhausen. Zwolniony w lutym 1940 r. brał udział podziemnym nauczaniu, redagował też konspiracyjny Dziennik Polski. W 1945 r, uczestniczył w konferencji moskiewskiej poświęconej utworzeniu Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej, był też posłem do KRN i Sejmu Ustawodawczego. W 1948 r. został usunięty z uczelni, a w rok później zrzekł się mandatu poselskiego. Do pracy na Uniwersytecie powrócił na krótko w 1957 r. Zmarł 29 I 1963 r. w Krakowie. …