Karol Starmach – wybitny hydrobiolog, skazany w procesie krakowskim WiN

STARMACH Karol (1900-88)

botanik, hydrobiolog, prof. UJ, czł. PAN; laureat nagrody państwowej 1972; inicjator i organizator zespołu badań hydrobiol. w Polsce, specjalista w badaniach alg; autor podręczników uniwersyteckich (Życie ryb słodkowodnych, Metody badania planktonu, Biologia sanitarna), twórca i red. serii Flora słodkowodna Polski.

DOKTORZY HONORIS CAUSA UNIWERSYTETU WROCŁAWSKIEGO PO ROKU 1948

http://www.uni.wroc.pl/HISTORIA/honoris.html

Karol Starmach

1900-1988 Botanik, hydrobiolog, ichtiolog, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, członek rzeczywisty PAN

13.11.1987

STARMACH Karol (1900-88)

Interia.pl

botanik, hydrobiolog, prof. UJ, czł. PAN; laureat nagrody państwowej 1972; inicjator i organizator zespołu badań hydrobiol. w Polsce, specjalista w badaniach alg; autor podręczników uniwersyteckich (Życie ryb słodkowodnych, Metody badania planktonu, Biologia sanitarna), twórca i red. serii Flora słodkowodna Polski.

———-

DOKTORZY HONORIS CAUSA UNIWERSYTETU WROCŁAWSKIEGO PO ROKU 1948

Karol Starmach

1900-1988 Botanik, hydrobiolog, ichtiolog, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, członek rzeczywisty PAN ,13.11.1987

——–

Żołnierze i działacze konspiracji niepodległościowej – oraz skazani z powodów politycznych –  więzieni w Centralnym Więzieniu Karnym we Wronkach i Rawiczu i ZK Poznań 1945-1956

Strona Genealogia, Stankiewicze z przyjaciółmi

Starmach Karol [1900-1988], hydrobiolog, badacz flory i fauny wód polskich, działacz PSL

Ur. 22 IX 1900 w Mszanie Dolnej pow. limanowski, syn Franciszka i Tekli z d. Strama. Uczęszczał do gimnazjum. W latach 1919-1920 brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Po ukończeniu studiów i uzyskaniu stopnia doktora poświęcił się pracy naukowej jako botanik-ichtiolog. W okresie okupacji niemieckiej aresztowany przez gestapo i uwięziony w KL Sachsenhausen i Dachu. Zwolniony 26 IV 1940. Powraca do Krakowa i pracuje w szkolnictwie zawodowym w Okręgowym Biurze Szkolnym organizującym tajne nauczanie. W latach 1944-1945 członek władz wojewódzkich Zrzeszenia Pracy Ludowej „Orka”. Po wojnie docent UJ w Krakowie. W latach 1945-1947 czynny w PSL. Pełnił m. in. funkcję prezesa Koła Grodzkiego PSL w Krakowie. Był też radnym WRN. Utrzymywał kontakty z E. Ralskim – działaczem WiN, od którego otrzymywał materiały wywiadowcze WiN w celu doręczenia władzom PSL. Osobiście przekazywał E. Ralskiemu informacje z terenu PSL i WRN w Krakowie. W tym okresie czasu mieszkał w Krakowie przy ul. Łobzowskiej. Zatrzymany przez funkcj. WUBP Kraków 19 V 1946 i uwięziony. Postanowienie o zastosowaniu wobec niego tymczasowego aresztowania wydała z datą 21 IX 1946, sygn. akt Pr. 2349/46. Sądzony w procesie krakowskim, został skazany przez wSR Kraków, sygn. akt Sr. 978/47 na karę 10 lat więzienia z art. 86§2 KKWP i art. 7 MKK z utratą praw publicznych i obywatelskich na lat 5 oraz przepadek mienia na rzecz Skarbu Państwa. Po uprawomocnieniu się wyroku 18 IX 1947 został wywieziony do Centralnego Więzienia Karnego we Wronkach i tu osadzony w dniu 24 IX 1947 jako więzień śledczy. W XI 1947 przekazany do odbycia kary. 14 XII 1947 wywieziony z CWK Wronki wraz z aktami do więzienia Warszawa-Mokotów. Po ułaskawieniu został zwolniony z więzienia 26 V 1950. Po opuszczeniu więzienia powraca do Krakowa. Od 1956 profesor UJ w Krakowie, a od 1969 członek PAN.
Zmarł w Krakowie 02 III 1988.
Żonaty z Bolesławą z Kaweckich.

J. Draus-G. Mazur. Lista aresztowanych działaczy Zrzeszenia WiN /w:/ „Studia Rzeszowskie”, t. IV z 1997; Księga ewidencyjna więźniów śledczych CWK Wronki nr8/47; Księga ewidencyjna więźniów cWK Wronki nr 1243/47; A. Zagórski. Zrzeszenie „Wolność i Niezawisłość” w dokumentach, t. VI,cz. 3. Wrocław 2000.

————-

patrz także :

Haniebna postawa rektorów wobec naukowców z WiN-u