Ludzie nauki identyfikator rekordu: o32619 |
|
prof. dr hab. Mieczysław Zlat, em. | |
Dyscypliny KBN: | nauki o sztukach pięknych, nauki historyczne |
Specjalności: | historia sztuki XV-XVII w. |
Miejsca pracy, zajmowane stanowiska, pełnione funkcje: | – Komitet Nauk o Sztuce PAN – Członek |
Mieczysław Zlat w Encyklopedii Solidarności
Mieczysław Zlat , ur. 5 maja 1927 w Przemyślu. Absolwent historii sztuki Uniwersytetu Warszawskiego (1952), od 1993 profesor zwyczajny. 1943-45 żołnierz AK. 1948-61 i 1967-70 pracownik Muzeum Śląskiego (później Muzeum Narodowego) we Wrocławiu. 1956-98 pracownik naukowy Uniwersytetu Wrocławskiego (1966-69 prodziekan Wydziału Filozoficzno-Historycznego, 1973-75 i 1981-85 kierownik Katedry Historii Sztuki). 14-16 marca 1968 uczestnik strajku okupacyjnego studentów uczelni wrocławskich. 1978-79 współpracownik wrocławskiego SKS.
W Związku od 1980; członek Prezydium KZ na UWr, doradca MKZ (następnie ZR Dolny Śląsk). Od grudnia 1980 członek KOWzP. 14 grudnia 1981 współorganizator strajku w „Pafawagu”. Po zakończeniu strajku pozostawał w ukryciu, współpracownik RKS. Internowany 24 lutego 1982, więziony w ZK w Nysie i Grodkowie, zwolniony w grudniu 1982. 1983-90 członek tajnego Społecznego Komitetu Nauki we Wrocławiu, 1984-86 doradca przewodniczącego RKS. Od 1984 członek Społecznego Komitetu Obrony Praw Człowieka tamże; w 1985 odwołany ze stanowiska kierownika Katedry Historii Sztuki UWr za działalność polityczną.
——–
MIECZYSŁAW ZLAT- OD DORADCY DO „UJAWNIONEGO” KONSPIRATORA
MIECZYSŁAW ZLAT (5 MAJA 1927 – 16 PAZDZIERNIKA 2014)
Znakomity historyk sztuki, wybitny znawca sztuki średniowiecznej i nowożytnej, zasłużony nauczyciel i wychowawca wielu pokoleń historyków sztuki.
Urodził się w Przemyślu. Podczas okupacji hitlerowskiej jako kilkunastoletni chłopak był w latach 1943-45 żołnierzem AK o pseudonimie Gruda. Po wojnie przyjechał do zniszczonego Wrocławia i podjął w 1946 roku studia historii sztuki, które ukończył w 1952 roku. Pracę magisterską pisał pod kierunkiem prof. Władysława Podlachy, kończąc ją u docenta Zbigniewa Hornunga. Od 1956 do odejścia na emeryturę w 1997 roku pracował jako nauczyciel akademicki w Katedrze, a następnie Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego. Promotorem jego doktoratu (1960) był prof. Marian Morelowski. Stopień doktora habilitowanego uzyskał na Uniwersytecie Jagiellońskim w 1965 roku i w tymże roku objął stanowisko docenta na Uniwersytecie Wrocławskim. Tytuł profesora nadzwyczajnego uzyskał w roku 1978 a zwyczajnego w roku 1993. W okresie 19661968 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Filozoficzno-Historycznego, w latach 19731975 i 19811985 kierownika Katedry Historii Sztuki, a póniej dyrektora Instytutu Historii Sztuki (19931996). Był członkiem Senatu Uniwersytetu Wrocławskiego.
Jeszcze w trakcie studiów podjął pracę w Muzeum śląskim we Wrocławiu, w którym przeszedł drogę od asystenta do kustosza (19481961 i 1967-1970). W 1957 roku został powołany przez biskupa wrocławskiego Bolesława Kominka do komisji konserwatorskiej d.s. zabytków sztuki archidiecezji wrocławskiej. Był członkiem wielu instytucji i stowarzyszeń naukowych: Komitetu Nauk o Sztuce PAN (1966-2012), Komitetu Słowianoznawstwa PAN (19841986), Komitetu Badań Naukowych (19911997), ICOMOS (od 1972), Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego (od 1962) i Stowarzyszenia Historyków Sztuki (wiceprezes 19631968, członek Zarządu Głównego 19831985). Członek Rady ds. Ochrony Zabytków przy Ministrze Kultury i Sztuki (od 1990) oraz Rad Naukowych: Instytutu Sztuki PAN (przewodniczący 19811984, 19901993), Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Biblioteki Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, Rady Konserwatorskiej m. Wrocławia i woj. wrocławskiego. Pełnił też funkcję konsultanta Pracowni Konserwacji Zabytków i Ośrodka Dokumentacji Zabytków w Warszawie oraz Fundacji Lubiąż.
Znaczące było zaangażowanie profesora Zlata w działalność społeczną i polityczną na rzecz demokracji i swobód obywatelskich. Jako prodziekan angażował się w obronę studentów po Marcu 1968 roku. Pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Społecznego Komitetu Odbudowy Panoramy Racławickiej (1980), był członkiem Społecznego Komitetu Nauki we Wrocławiu, współzałożycielem i członkiem Społecznego Komitetu Obrony Praw Człowieka (1984). Współzakładał Solidarność na Uniwersytecie Wrocławskim, był doradcą Międzyzakładowego Komitetu Związkowego Dolnego Śląska i innych struktur Solidarności, został internowany w stanie wojennym. Był też członkiem Komitetu Obywatelskiego przy Przewodniczącym NSZZ Solidarność, Lechu Wałęsie.
Odznaczony: Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Złotym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis. Wyróżniony: Złotą Odznaką Zasłużony dla Dolnego Śląska i Złotą Odznaką za Opiekę nad Zabytkami. Laureat Nagrody Prezydenta Miasta Wrocławia (2007) i Nagrody Marszałka Województwa Dolnośląskiego za Wybitne Osiągnięcia w Dziedzinie Kultury (2011).
Wśród jego licznych publikacji wymienić należy monografie ratusza we Wrocławiu (1958 i 1976), zamku w Brzegu i zamku w Krasiczynie. Był współautorem i współredaktorem pierwszej, powojennej syntezy dziejów sztuki Wrocławia (1967). Opublikował rozdziały o nowożytnej sztuce polskiej w znanej wszystkim historykom sztuki monumentalnej edycji Propyläen Kunstgeschichte. Przez lata pełnił funkcję redaktora dolnośląskich tomów Katalogu Zabytków Sztuki w Polsce serii wydawanej przez Instytut Sztuki PAN oraz serii śląsk w Zabytkach Sztuki (Wydawnictwo Ossolineum). W obu seriach był też autorem lub współautorem. Jednym z jego ostatnich dzieł była synteza sztuki renesansu i manieryzmu w Polsce (Wydawnictwo Arkady 2008). Znajdował się w komitetach redakcyjnych periodyków naukowych: Biuletyn Historii Sztuki, Rocznik Historii Sztuki, Roczniki Sztuki Śląskiej….
♥
By czas i niepamięć… – Profesor dr hab. Mieczysław Zlat (1927-2014)
http://www.wolnadroga.pl/index.php?s=7&n=318951
……. W roku 1980 współorganizuje „Solidarność” na Uniwersytecie Wrocławskim, został też członkiem Komisji Zakładowej „Solidarności” na tej uczelni.
W latach osiemdziesiątych był też wiceprzewodniczącym Społecznego Komitetu, który działał na rzecz sprowadzenia Panoramy Racławickiej do Wrocławia.
Działania Komitetu doprowadziły do tego, że w październiku 1980 roku zapadła decyzja, iż Panorama zostanie przekazana do Wrocławia i po jej gruntownej renowacji, tu też będzie eksponowana.
Decyzja o przeniesieniu Panoramy do Wrocławia została podjęta w momencie znaczącym nie tylko dla Polski. Był to okres gorący, ledwie minął nieco ponad miesiąc od podpisania Porozumień Sierpniowych. W kraju na masową skalę powstawały struktury NSZZ „Solidarność”. W wielu branżach trwały strajki lub przeciągające się rozmowy z władzami.
We Wrocławskiej Lokomotywowni trwał Protest Głodowy Kolejarzy z NSZZ „Solidarność”, a profesor był, wspólnie z Antonim Lenkiewiczem, rzecznikiem Protestujących kolejarzy. Pamiętam z jaką radością poinformował nas o podpisanym Porozumieniu. Podzielaliśmy Jego radość, bo to w dużym stopniu było zasługą profesora.
To dzięki profesorowi, wśród wielu odwiedzających nas wówczas mieszkańców Wrocławia, przedstawicieli zakładów pracy, instytucji, przedsiębiorstw, szkół i uczelni, nie tylko z Wrocławia, odwiedzili nas również naukowcy z uczelni w Hradec Kralove oraz z Jeny w ówczesnej NRD, z którymi Pan profesor miał kontakty zawodowe.
Był też profesor doradcą najpierw MKZ-tu, później Zarządu Regionu Dolny Śląsk. W grudniu 1981 roku uczestniczył w Kongresie Kultury Polskiej w Warszawie. Od marca 1982 internowany, był więziony w Nysie i Grodkowie, zwolniony z internowania w grudniu 1982 r.
W roku 1985 odwołany za działalność polityczną ze stanowiska kierownika Katedry Historii Stuki UWr.
W grudniu 1888 roku zostaje członkiem Komitetu Obywatelskiego przy Lechu Wałęsie. W latach 1990-1998 członek Rady do spraw Ochrony Zabytków przy Ministrze Kultury i Sztuki…….
Filed under: Ośrodek wrocławski, Poczet krzywdzonych, Weryfikacja kadr | Tagged: historyk sztuki, internowany, Mieczysław Zlat, profesor, represjonowany, weryfikacja, więziony |
[…] Mieczysław Zlat – profesor wielokrotnie […]